ข้อความต้นฉบับในหน้า
๓๐
suall
อานิสงส์ถวาย ปูนขาว ร่วมสร้างเจดีย์
๑๔๐
ในกัปที่ ๙๔ แต่กัปนี้ เสวยเทวสมบัติอยู่ในเทวโลกอย่างยาวนาน
ในกัปที่ แต่กัปนี้ ได้เกิดเป็นพระเจ้าจักรพรรดิถึง ๑๓ ครั้ง
ทรงพระนามว่า ปฏิสังขาระ ทรงสมบูรณ์ด้วยมหาสมบัติจักรพรรดิ
ตักไม่พร่อง พร้อมด้วยรัตนะ ๗ ประการ เวียนว่ายตายเกิด
เสวยสมบัติใหญ่อย่างนี้ จนมาถึงสมัยของพระพุทธเจ้าของเรานี้
ท่านได้บังเกิดในตระกูลแห่งหนึ่ง บรรลุนิติภาวะแล้วก็มีความ
เลื่อมใสในพระบรมศาสดา ออกบวชได้ไม่นาน ก็บรรลุธรรม
เป็นพระอรหันต์ผู้สมบูรณ์ด้วยคุณวิเศษทั้งหลาย
หลังจากที่ท่านบรรลุธรรมแล้ว ก็ได้ย้อนอดีตชาติ ไปดู
บุพกรรมของตัวท่านเอง พบเห็นมหานิสงส์อันเกิดจากการถวาย
ปูนขาว จึงได้เปล่งอุทานออกมาด้วยความโสมนัสว่า “ใครๆ ก็
ไม่อาจจะนับบุญของบุคคลผู้บูชาพระพุทธเจ้า พระปัจเจกพุทธเจ้า
หรือพระสาวก ผู้สมควรแก่การบูชา ผู้ไม่มีอาสวกิเลส ผู้ข้าม
ความโศกและความร่ำไรแล้ว ว่าบุญนี้มีประมาณเท่านี้ได้
ใครๆ ไม่อาจจะนับบุญของบุคคล ผู้บูชาปูชารหบุคคล
เหล่านั้น ผู้ดับไฟกิเลสแล้ว ไม่มีภัยแต่ที่ไหนๆ ว่าบุญนี้
มีประมาณเท่านี้ การที่บุคคลในโลกนี้ จึงให้ทำความเป็นใหญ่
ในทวีปทั้ง ๔ นี้ ก็ไม่ถึงเสี้ยวที่ ๑๖ แห่งการบูชานี้ เพียงแค่เรามี
ใจผ่องใส ได้ใส่ก้อนปูนขาวในระหว่างแผ่นอิฐ ที่พระเจดีย์แห่ง