ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรร
อานิสงส์ถวายน้ำผึ้ง
๓๗๔
น้ำผึ้งเข้ามา จึงเข้าไปขอซื้อด้วยราคาแพง ชายหนุ่มนั้นเกิด
ความสงสัยว่า น้ำผึ้งราคาก็ไม่มาก แต่ทำไมคนเหล่านี้ยอมเสีย
เงินจำนวนมาก จึงถามว่า “พวกท่านจะเอาไปทำอะไร” เมื่อทราบ
เรื่องข่าวบุญทั้งหมด ก็บังเกิดปีติโสมนัส อยากจะทำบุญใหญ่ใน
ครั้งนี้บ้าง จึงบอกกับชาวเมืองว่า ไม่อยากขายนํ้าผึ้ง แต่
ต้องการร่วมบุญด้วยการได้ไปถวายกับมือของตัวเอง
ชาวเมืองดีใจมากที่มาพบผู้มีหัวใจของนักสร้างบารมี
เห็นบุญมีค่ามากกว่าเงิน และผลประโยชน์ส่วนตัวอีก จึงแต่งตั้ง
ให้เขาเป็นประธานใหญ่ในการถวายทาน ชายหนุ่มเอาเงินที่
ตัวเองเก็บสะสมมายาวนานมีไม่กี่มาสก เงินมีน้อยแต่มีใจใหญ่
สมกับเป็นนักสร้างบารมี ใช้เงินที่เกิดขึ้นจากหยาดเหงื่อแรงกาย
ไปซื้อของมา ๕ อย่าง บดจนละเอียด กรองคั้นเอาน้าส้มจากนมส้ม
แล้วคั้นรวงผึ้งลงไปปรุงกับเครื่องปรุง ใส่ไว้บนใบบัวใบหนึ่ง
เมื่อพระพุทธองค์เสด็จมาถึงก็น้อมถวายด้วยความเคารพ
เลื่อมใส แล้วกราบทูลความตั้งใจของตัวเองว่า “ข้าพระองค์ได้
ถวายทานด้วยความเลื่อมใสอันไม่มีประมาณ ในพระรัตนตรัย
ครั้งนี้ ด้วยอานิสงส์นี้ ขอให้ข้าพระองค์ จึงเป็นผู้ที่ถึงความเป็น
ผู้ที่เลิศด้วยลาภ ไปทุกภพทุกชาติด้วยเถิด” พระบรมศาสดาก็
ตรัสอนุโมทนา ตั้งแต่บัดนั้นมา กุลบุตรนี้เกิดกี่ภพกี่ชาติ ก็ไม่รู้
จักความอดอยากยากแค้นเลย จนมาถึงสมัยพุทธกาล ได้มา