ข้อความต้นฉบับในหน้า
suall
อานิสงส์ถวายตั่ง
๑๗๔
ประทับนั่งแสดงธรรมเหนือพุทธอาสน์ ก็ฉุกใจคิดว่า ในขณะที่
พระบรมศาสดาแสดงธรรมโปรดสรรพสัตว์ทั้งหลาย
พระองค์
ประทับนั่งบนบัลลังก์ เราควรที่จะเอาบุญใหญ่กับพระองค์ด้วย
การถวายตั่งที่นั่งแสดงธรรม เพราะทุกๆ ครั้งที่พระองค์ทรงทำ
หน้าที่แสดงธรรม เราก็จะมีส่วนในบุญทุกครั้งไป
คิดดังนี้แล้ว ท่านไม่รอช้า เกรงว่าเวลาในมนุษยโลก
จะหมดเสียก่อน จึงรีบขวนขวายสั่งทำตั้งอันมีค่า แกะสลัก
ลวดลายด้วยไม้มีค่ามาก ทำอย่างสละสลวย สร้างเสร็จแล้ว
ก็น้อมถวายแด่พระศาสดา เมื่อพระบรมศาสดาทรงรับแล้ว
ก็ตรัสอนุโมทนาตามพุทธประเพณี ทุกๆ ครั้งที่อุบาสกท่านนั้น
เดินทางมาที่วัด มองเห็นพระศาสดาประทับนั่งบนตั่งที่ตนเอง
จัดถวาย ก็จะบังเกิดมหาปีติทุกครั้ง รำพึงว่า “เราได้สร้างบุญใหญ่
กับพระศาสดา เราได้สั่งสมบุญพิเศษนี้กับเนื้อนาบุญอันเลิศ”
ความปีตินี้ได้ประทับอยู่ในใจของอุบาสกนั้นมาตลอดอายุขัย
จนกระทั่งละจากโลกนี้ไป พร้อมกับมหาปีติในบุญที่ตนเอง
ได้สร้างเอาไว้
ด้วยผลแห่งบุญนั้น ทำให้ท่านเข้าถึงสุคติโลกสวรรค์
สมบูรณ์ด้วยทิพยสมบัติที่ไม่มีประมาณ ในกัปที่ ๙๒ แต่กัปนี้
ท่านไม่เคยไปสู่ทุคติเลย ท่องเที่ยวอยู่ในสองภูมิ คือ มนุษยโลก