อานิสงส์การถวายเสา ๑ ต้น และการสร้างศาลา : หน้า 47/585

อานิสงส์ถวายเสา ๑ ต้น ร่วมสร้างศาลา ៤៦ การเกิดมาได้อัตภาพเป็นมนุษย์นั้น พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ตรัสว่าเป็นการยาก และการที่จะดำรงภาวะของความเป็น มนุษย์ให้บริสุทธิ์บริบูรณ์นั้นยากยิ่งกว่า เพราะจะต้องรักษาตน ให้รอดปลอดภัยจากอบายภูมิ เมื่อได้เกิดเป็นมนุษย์แล้ว การ หมั่นประคับประคองตนเองให้ตั้งอยู่ในสัมมาทิฏฐิเป็นสิ่งที่สำคัญ ยิ่ง สัมมาทิฏฐิของเราจะหนักแน่นมั่นคงได้นั้น ต้องเกิดจากใจที่ บริสุทธิ์ผ่องใสไม่มีมลทินทั้งหลาย ใจจะผ่องใสและบริสุทธิ์ได้ ต้องเป็นใจที่หยุดนิ่งที่ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ หยุดในหยุดเข้าไป สัมมาทิฏฐิก็จะยิ่งบริบูรณ์ขึ้น มีวาระแห่งพระบาลีที่ปรากฏอยู่ใน เอกถัมภิกเถรา ปทาน ความว่า “ย์ ย์ โยนูปปชฺชามิ เทว ต่ อถ มานุส อนุโภมิ สพฺพเมต เอก ถมกสฺสิท ผลิ เราเข้าถึงกำเนิดใดๆ คือความเป็นเทวดาหรือความ เป็นมนุษย์ก็ตาม เราย่อมเสวยผลนั้นๆ ทั้งหมด นี้เป็นผล แห่งการถวายเสาต้นหนึ่ง” การให้ทานเป็นทางมาแห่งบุญทางหนึ่ง บุญที่เกิดขึ้นในใจ เป็นธาตุสําเร็จ ที่คอยอำนวยประโยชน์สุขให้เกิดขึ้นแก่ผู้ได้ทำบุญ ทุกๆ คนที่เกิดมาในโลกนี้ มีสาเหตุที่ทำให้แตกต่างกันไปคือ