แนวคิดและวัตถุประสงค์ของพรหมวิหาร : หน้า 31/149

บทที่ 2 แนวคิดและวัตถุประสงค์ แนวคิด 1. พรหมวิหารเป็นหลักปฏิบัติของพระโพธิสัตว์เพื่อการไปบังเกิดในพรหมโลก และ เป็นหลักปฏิบัติที่ตกทอดมาถึงก่อนยุคพุทธกาล พรหมวิหารนั้นคือธรรมเป็นเครื่องอยู่อัน ประเสริฐ ประกอบด้วย เมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา 2. ในการเจริญเมตตาภาวนา ผู้ปฏิบัติต้องยังจิตให้เกิดเมตตา คือมีความรักความ ปรารถนาต่อสรรพสัตว์ และแผ่เมตตาจิตให้แก่ตนเอง บุคคลที่เป็นที่รัก บุคคที่รักใคร่มาก บุคคลที่ ไม่รักไม่ชัง และผู้ที่เป็นศัตรู และแผ่ไปในทิศทั้ง 10 แผ่ไปเจาะจงบุคคล และไม่เจาะจงบุคคล จนจิตถึงขั้นสมสัมเภท ส่วนในการปฏิบัติเพื่อให้เข้าถึงพระธรรมกาย ให้แผ่เมตตาออกจาก ศูนย์กลางกาย กลั่นทุกคนจนกระทั่งใสสว่างเสมอเหมือนกัน 3. ในการเจริญกรุณาภาวนา ผู้ปฏิบัติต้องยังความปรารถนาให้สัตว์พ้นทุกข์เกิดขึ้น ในใจ แล้วจึงแผ่เมตตาไปยังบุคคลที่รัก บุคคลที่ไม่รักไม่ชัง และผู้ที่เป็นศัตรู และแผ่ไปในทิศ ทั้ง 10 แผ่ไปเจาะจงบุคคล และไม่เจาะจงบุคคลจนจิตถึงขั้นสีมส้มเภท ส่วนในการปฏิบัติเพื่อ ให้เข้าถึงพระธรรมกาย ให้แผ่เมตตาออกจากศูนย์กลางกาย กลั่นทุกคนจนกระทั่งใสสว่าง เสมอเหมือนกัน 4. ในการเจริญมุทิตาผู้ปฏิบัติต้องยังความยินดีให้เกิดขึ้นในบุคคลผู้เป็นที่รักยิ่งแล้วจึงแผ่ เมตตาไปยังบุคคลที่ไม่รักไม่ชัง และผู้ที่เป็นศัตรู และแผ่ไปในทิศทั้ง 10 แผ่ไปเจาะจงบุคคล และไม่เจาะจงบุคคลจนจิตถึงขั้นสมสัมเภท ส่วนในการปฏิบัติเพื่อให้เข้าถึงพระธรรมกาย ให้ แผ่เมตตาออกจากศูนย์กลางกาย กลั่นทุกคนจนกระทั่งใสสว่างเสมอเหมือนกัน 5. ในการเจริญอุเบกขา ผู้ปฏิบัติต้องออกจากตติยฌาน พิจารณาให้เห็นโทษของเมตตา กรุณา มุทิตา และวางใจเป็นกลาง ๆ ในคนที่ไม่รักไม่ชัง แล้วจึงแผ่ไปยังคนที่เป็นที่รัก คนที่เป็น ที่รักยิ่ง และผู้ที่เป็นศัตรู ส่วนในการปฏิบัติเพื่อให้เข้าถึงพระธรมกาย ผู้ปฏิบัติต้องเข้าถึงกาย อรูปพรหมเสียก่อน แล้วจึงใช้กายอรูปพรหมเจริญอุเบกขาต่อไป 6. อานิสงส์ของการเจริญพรหมวิหาร มี 11 ประการ มีหลับเป็นสุข ตื่นเป็นสุขเป็นต้น 22 DOU สมาธิ 7 : ส ม า ก ม ม ฏ ฐ า น 4 0 วิธี