การบวชของพระวิสาขอุบาสก : หน้า 92/149

เมื่อพระอุปัชฌาย์พาเขาไปยังโบสถ์เพื่อจะบวชให้ เขาได้ทำห่อทรัพย์พันกหาปณะร่วง จากชายพกตกลงไปที่พื้น พระอุปัชฌาย์จึงถามว่านั้นอะไร เขาเรียนว่า ทรัพย์จำนวนหนึ่งพัน กหาปนะขอรับ พระอุปัชฌาย์จึงแนะนำว่า ทรัพย์นี้ นับตั้งแต่เธอบวชแล้วไม่อาจใช้จ่ายได้อีก จงใช้จ่ายเสียเดี๋ยวนี้ วิสาขอุบาสกจึงคิดในใจว่า คนทั้งหลายที่มาในงานบวชของเราอย่าได้มีมือ เปล่ากลับไปเลย จึงได้แก้ห่อทรัพย์นั้นแล้วหว่านโปรยทานไปในโรงอุโบสถ จากนั้นจึงบรรพชา อุปสมบท เมื่อบวชได้ 5 พรรษา ท่านก็สามารถท่องจำมาติกา 2 มาติกาได้อย่างคล่องแคล่ว ปวารณาออกพรรษาแล้วได้เรียนกัมมัฏฐานที่เหมาะสมกับตนแล้วก็ได้ไปๆ มาๆ หมุนเวียน สับเปลี่ยนไปอยู่วัดต่าง วัดละ 4 เดือน วันหนึ่งท่านได้เห็นสถานที่ร่มรื่นในระหว่างป่าแห่งหนึ่ง จึงได้นั่งเข้าสมาบัติอยู่ที่ใต้ต้นไม้ต้นหนึ่งในที่นั้น เมื่อออกจากสมาบัติแล้วได้ยืนพิจารณา ตรวจดูคุณธรรมของตนด้วยความปีติโสมนัส เมื่อจะบรรลือสีหนาทจึงได้กล่าวคำภาษิตออกมาว่า “ตลอดระยะเวลาที่ได้อุปสมบทมา ตลอดระยะเวลาที่เราได้มาอยู่ ณ ที่นี้ ความประมาทพลาดพลั้งของเราในระหว่างนี้ไม่มีเลย ช่างเป็นลาภ ของเราแท้ๆ หนอ ท่านผู้นิรทุกข์” ขณะที่เดินทางไปยังวัดจิตตลบรรพต ถึงทางสองแพร่ง ได้ยืนคิดว่า ทางที่จะไป จิตตลบรรพตเป็นทางนั้นหรือทางนี้หนอ รุกขเทวดาที่สิงสถิตย์อยู่ที่ภูเขาได้เหยียดหัตถ์ออก ชี้บอกทางแก่ท่านว่า ทางนี้เจ้าข้า พระเถระไปถึงวัดจิตตลบรรพตแล้วได้อยู่ที่นั่น 4 เดือน ในคืนสุดท้ายได้ตั้งใจว่า พรุ่งนี้เราจะต้องไปแต่เช้า แล้วจึงเตรียมตัวจำวัด ขณะนั้นรุกขเทวดา ตนหนึ่งซึ่งสิงอยู่ที่ต้นแก้วตรงปลายทางจงกรมได้มานั่งร้องไห้อยู่ที่ขั้นบันใด พระเถระจึงถามว่านั่นใคร เทวดาตอบว่า ดิฉันมณิลิยาเจ้าข้า ท่านถามต่อว่า เธอร้องไห้ ทำไม เทวดาตอบว่า เพราะอาศัยเหตุที่พระผู้เป็นเจ้าจะจากไปเจ้าข้า พระเถระจึงถามว่า เมื่อฉันอยู่ ณ ที่นี้เป็นประโยชน์อะไรแก่พวกเธอหรือ เทวดาตอบว่า ท่านคะเมื่อพระผู้เป็นเจ้าอยู่ พวกเทวดาและอมนุษย์ทั้งหลายต่างก็ได้มีเมตตาอารีต่อกันและกัน เจ้าค่ะ แต่บัดนี้ เมื่อ พระผู้เป็นเจ้าจะจากไปเสียแล้ว พวกเทวดาและอมนุษย์ก็คงจะทำการทะเลาะวิวาท จะกล่าวคำ หยาบคายแก่กันและกันเป็นแน่เจ้าค่ะ พระเถระจึงได้บอกแก่เทวดาว่า ถ้าฉันอยู่ที่นี้แล้ว ทำให้ พวกเธอมีความสุขสำราญกัน ฉันรู้สึกดีใจมาก แล้วท่านก็ได้อยู่ที่วัดนั้นต่อไปอีก 4 เดือน เมื่อ ครบ 4 เดือนก็คิดที่จะไปเหมือนอย่างเดิมอีก เทวดาก็ได้มานั่งร้องให้อย่างนั้นอีก ด้วยเหตุนี้ พ ร ห ม วิ ห า ร 4 DOU 83