การเจริญอสุภกัมมัฏฐานในพุทธศาสนา : หน้า 24/149

4. วิจฺฉินฺทกอสุภ เป็นสัปปายะแห่งบุคคลผู้มักกำหนัดในความเป็นชิ้นทึบในสรีระเพราะ เผยความเป็นโพรงข้างใน 5. วิกฺขายตกอสุภ เป็นสัปปายะแห่งบุคคลผู้มักกำหนัดในเนื้อนูน ในตำแหน่งแห่งสรีระ ต่าง ๆ มีถัน เป็นต้น เพราะแสดงความสูญเสียสมบัติแห่งเนื้อนูน 6. วิกขิตตกอสุภ เป็นสัปปายะแห่งบุคคลผู้มักกำหนัดในลีลา (ท่าทาง) ของอวัยวะน้อย ใหญ่ เพราะชี้ให้เห็นความกระจัดกระจายแห่งอวัยวะเหล่านั้น 7. หตวิกขิตตกอสุภ เป็นสัปปายะแห่งบุคคลผู้มักกำหนัดในสมบัติแห่งเรือนร่างของกาย เพราะชี้ให้เห็นถึงความผิดรูปและความแตกทำลายไปแห่งเรือนร่าง 8. โลหิตกอสุภ เป็นสัปปายะแห่งบุคคลผู้มักกำหนัดในความงามที่เกิดจากการประดับ ด้วยเครื่องประดับ เพราะชี้ให้เห็นถึงความปฏิกูลที่เปรอะเปื้อนด้วยโลหิต 9. ปุฬวกอสุภ เป็นสัปปายะแห่งบุคคลผู้มักกำหนัดในกายด้วยความสำคัญว่าเป็นกาย ของเรา เพราะชิไ ะชี้ให้เห็นถึงความที่กายเป็นของสาธารณะแก่หมู่หนอนเป็นอันมาก 10. อฏฐิกอสุภ เป็นสัปปายะแห่งบุคคลผู้มักกำหนัดในสมบัติแห่งฟัน เพราะประกาศ ความที่กระดูกในร่างกายนี้เป็นของปฏิกูล 1.7 ตัวอย่างบุคคลที่เจริญอสุภกัมมัฏฐาน ในสมัยพุทธกาลมีตัวอย่างบุคคลที่เจริญอสุภกัมมัฏฐาน จนใจหยุดนิ่งบรรลุธรรม หลายท่าน ในที่นี้จึงยกมาเป็นตัวอย่าง ดังต่อไปนี้ 1. พระมหากาลบรรลุอรหัตต์เพราะดูศพไหม้ไฟ มหากาลมีจิตเลื่อมใสในคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เมื่อออกบวชแล้วได้บำเพ็ญ ธุดงค์ข้อโสสานิกธุดงค์ ต้องอยู่ในป่าช้า และได้เจริญอสุภกัมมัฏฐาน ในคราวนั้นมีหญิงสาว คนหนึ่งได้ป่วยเสียชีวิตลงในเวลาเย็นร่างกายยังเต่งตึง สดอยู่ พวกญาติได้หามศพหญิงสาวคนนั้น ไปสู่ป่าช้า พร้อมด้วยเครื่องเผาต่างๆ มีพื้นและน้ำมัน เป็นต้น ได้ให้ค่าจ้างแก่หญิงเฝ้าป่าช้า เพื่อ ให้ทำการเผาศพให้แล้วหลีกไป คนเฝ้าป่าช้าได้เปลื้องผ้าห่มของหญิงสาวคนนั้นออกแล้ว เห็น ร่างกายซึ่งตายเพียงครู่เดียวนั้นงดงาม จึงคิดว่า “ร่างกายนี้ควรจะแสดงแก่พระผู้คุณเจ้า” จึงเข้าไป หา พระเถระแล้วกล่าวว่า “ท่านเจ้าข้า อารมณ์เห็นปานนี้มีอยู่ ขอพระคุณเจ้าจึงไปพิจารณาเถิด อ สุภะ 1 0 DOU 15