ความเข้าใจเกี่ยวกับของเหลวในร่างกาย MD 407 สมาธิ 7  หน้า 139
หน้าที่ 139 / 149

สรุปเนื้อหา

บทความนี้นำเสนอวิธีการที่ของเหลวในร่างกายมนุษย์ เช่น โลหิต, เหงื่อ, มันข้น และน้ำตา ทำงานร่วมกัน แม้ว่าสิ่งเหล่านี้จะไม่มีความคิดหรือความรู้สึก มันประสบการณ์ที่มีสุขภาพและฟังก์ชันต่างๆ ที่ทำให้การดำรงชีวิตเป็นไปอย่างธรรมชาติ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเรื่องอารมณ์และการปรับตัวต่อสิ่งแวดล้อมที่เปลี่ยนแปลง

หัวข้อประเด็น

-ของเหลวในร่างกาย
-โลหิต
-เหงื่อ
-มันข้น
-น้ำตา
-อาโปธาตุ
-ความคิดในร่างกาย

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ชุ่มอยู่ โลหิตเล่าก็หารู้ไม่ว่าเรายังอยู่ เต็มที่ส่วนล่างของตับ ทำไตเป็นต้นให้ชุ่มอยู่ ฉันนั้น เหมือนกัน สิ่งทั้งหลายนั้นปราศจากความคิดคำนึง และไตร่ตรองถึงกันและกัน โลหิตเป็นโกฏฐาส แผนกหนึ่งในร่างกายนี้ ไม่มีความคิด เป็นของกลาง ๆ ว่างเปล่า ไม่มีวิญญาณ เป็นของเหลว มีอาการซึมซาบได้ เป็นอาโปธาตุ 2.5 เสโท : เหงื่อ เหงื่อขังอยู่เต็มช่องขุมผมและขนบ้าง ไหลออกมาในเวลาที่ร้อนเพราะไฟเป็นต้นบ้าง ในช่องขุมผมและขนกับเหงื่อนั้น ช่องขุมผมและขนทั้งหลายหารู้ไม่ว่า เหงื่อไหลออกจากเรา เหงื่อเล่าก็หารู้ไม่ว่า เราไหลออกจากช่องขุมผมและขนทั้งหลาย เปรียบเหมือนในกำเง่าบัวและ สายบัว พอถูกถอนขึ้นจากน้ำ ช่องในกำเง่าบัวเป็นต้น หารู้ไม่ว่าน้ำไหลออกจากเรา น้ำที่กำลัง ไหลออกจากช่องในกำเง่าบัวเป็นต้นเล่า ก็หารู้ไม่ว่าเราไหลออกจากช่องในกำเง่าบัวเป็นต้น สิ่งทั้งหลายนั้นปราศจากความคิดคำนึง และไตร่ตรองถึงกันและกันเหงื่อ เป็นโกฏฐาสแผนกหนึ่ง ในร่างกายนี้ไม่มีความคิดเป็นของกลาง ๆ ว่างเปล่า ไม่มีวิญญาณ เป็นของเหลว มีอาการซึมซาบ ได้ เป็นอาโปธาตุ 2.6 เมโท : มันข้น มันข้น คือมันแขน ที่แผ่ไปอยู่ทั่วสรีระของคนอ้วน ติดอยู่ตามกล้ามเนื้อ มีปลีน่อง เป็นต้นของคนผอม ในกล้ามเนื้อกับมันข้นนั้น กล้ามเนื้อในสรีระทั้งสิ้น ของคนอ้วนก็ดีในอวัยวะ มีแข้ง เป็นต้นของคนผอม ก็ดี หารู้ไม่ว่ามันข้นติดเราอยู่ มันข้นเล่าก็หารู้ไม่ว่า เราติดกล้ามเนื้อ อยู่ในสรีระทั้งสิ้นของคนอ้วน หรือในอวัยวะมีแข้งเป็นต้นของคนผอมเปรียบเหมือนในก้อนเนื้อที่ เขาปิดไว้ด้วยผ้าเก่าสีขมิ้น (เหลืองหม่น) ก้อนเนื้อหารู้ไม่ว่าผ้าเก่าสีขมิ้นติดเราอยู่ผ้าเก่าสีขมิ้นเล่า ก็หารู้ไม่ว่าเราติดก้อนเนื้ออยู่สิ่งทั้งหลายนั้นปราศจากความคิดคำนึงและไตร่ตรองถึงกันและกัน มันข้น เป็นโกฏฐาสแผนกหนึ่งในร่างกายนี้ไม่มีความคิดเป็นของกลาง ๆ ว่างเปล่า ไม่มีวิญญาณ เป็นของเหลว มีอาการซึมซาบได้ เป็นอาโปธาตุ 2.7 อสฺส : น้ำตา น้ำตา เกิดขึ้นเมื่อใด เมื่อนั้นมันก็ยังอยู่เต็มเบ้าตาบ้าง ไหลออกมาบ้าง ในเบ้าตา กับน้ำตานั้นเบ้าตาหารู้ไม่ว่าน้ำตาอยู่ในเราน้ำตาเล่าก็หารู้ไม่ว่าเราอยู่ในเบ้าตาเปรียบเหมือนใน เบ้าตาลอ่อนที่เต็มด้วยน้ำเบ้าตาลอ่อนหารู้ไม่ว่าน้ำอยู่ในเราน้ำในเบ้าตาลอ่อนเล่าก็หารู้ไม่ว่าเรา อยู่ในเบ้าตาลอ่อน สิ่งทั้งหลายนั้นปราศจากความคิดคำนึง และไตร่ตรองถึงกันและกันน้ำตาเป็น โกฏฐาสแผนกหนึ่งในร่างกายนี้ ไม่มีความคิด เป็นของกลาง ๆ ว่างเปล่า ไม่มีวิญญาณ เป็น 130 DOU ส ม า ชิ 7 : ส ม ถ ก ม ม ฏ ฐ า น 4 0 วิธี
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More