ชีวิตที่ไม่ทุกข์จากการนอน : หน้า 91/149

ชื่อว่านอนเป็นทุกข์ ส่วนผู้เจริญพรหมวิหารจะไม่นอนด้วยอาการอย่างนั้น เวลานอนก็หลับ อย่างสนิทเหมือนเข้าสมาบัติ กายเบาใจเบามีความเบิกบานสดชื่น มีลักษณะท่าทางเรียบร้อย งดงามน่าเลื่อมใส 2. ตื่นเป็นสุข คือ ผู้ที่ไม่ได้เจริญพรหมวิหาร ด้วยเหตุที่นอนเป็นทุกข์ไม่ได้ความสุขจาก การหลับ เมื่อตื่นขึ้นแล้วจึงทอดถอนหายใจ สคิ้วหน้า บิดไปบิดมาข้างโน้นที่ข้างนี้ที ส่วนบุคคล ผู้เจริญเมตตาตื่นขึ้นมาแล้วไม่เป็นทุกข์เหมือนอย่างนั้น ตื่นขึ้นมาอย่างสบายไม่มีอาการ อันน่าเกลียด มีหน้าตาแช่มชื่นเบิกบานเหมือนดอกบัวที่กำลังแย้มบาน มีความเบิกบานคล้าย ๆ กับว่าเพิ่งออกจากในแหล่งที่มีความสดชื่นมีความสุข 3. ไม่ฝันร้าย คือ ผู้ที่เจริญพรหมวิหารเป็นปกติจะฝันเห็นแต่สิ่งที่ดีงามมีสิริมงคล เช่น ฝันว่าไปไหว้พระเจดีย์ ได้ไปทำการบูชาพระรัตนตรัย หรือได้ฟังพระธรรมเทศนา ส่วนบุคคลผู้ที่ ไม่ได้เจริญย่อมฝันเห็นสิ่งที่น่าเกลียดน่ากลัว เช่น ฝันว่าตนถูกพวกโจรรุมล้อม ถูกพวกสุนัขป่า ไล่ขบกัดหรือตกลงไปในเหว เป็นต้น 4. เป็นที่รักของมนุษย์ทั้งหลาย คือ ย่อมเป็นที่รักใคร่เป็นที่เจริญใจของมนุษย์ทั้งหลาย เหมือนสร้อยไข่มุกที่สวมอยู่ที่คอ หรือเหมือนพวงดอกไม้ที่ประดับอยู่บนศีรษะ ย่อมเป็นที่ เจริญใจของคนทั้งหลาย 5. เป็นที่รักของอมนุษย์ทั้งหลาย คือ เป็นที่รักใคร่เจริญใจของมนุษย์ทั้งหลาย ฉันใด แม้พวกอมนุษย์ก็มีความรักใคร่อย่างนั้นเหมือนกัน ดังเรื่องของพระเถระชื่อว่าวิสาขะ เล่ากันมาว่า พระวิสาขะนั้น เดิมเป็นคหบดีอยู่ในเมืองปาฏลีบุตร ต่อมาเขาได้ยินข่าวว่า ลังกาทวีปเป็นประเทศที่ประดับประดาสง่างามไปด้วยพระเจดีย์มีความรุ่งเรืองเหลืองอร่ามไปด้วย ผ้ากาสาวพัสตร์ ในลังกาทวีปนั้น มีความสะดวกสบายปลอยภัยทุกอย่าง จะนั่งจะนอนตรงไหน ก็ได้ตามความประสงค์ มีความสัปปายะในเรื่องของอากาศ เสนาสนะ บุคคล และธรรมะ อันเอื้อต่อการสร้างบุญสร้างกุศลทุกประการ ท่านคหบดีจึงได้มอบทรัพย์สมบัติทั้งหมดให้บุตรและภรรยา มีทรัพย์ขอดติดชายผ้าอยู่ เพียงกหาปณะเดียว ออกจากบ้านแล้วได้ไปคอยเรืออยู่ที่เมืองท่าประมาณเดือนหนึ่ง ระหว่าง นั้นด้วยความที่ท่านเป็นคนมีปัญญาฉลาดในทางโวหารจึงได้ซื้อของจากที่นี้แล้วไปขายในที่ต่าง ๆ รวบรวมทรัพย์ได้หนึ่งพันกหาปนะภายในเวลาหนึ่งเดือน ต่อมาเขาได้ไปถึงวัดมหาวิหารใน ลังกาทวีปแล้วได้ขอบวชที่วัดแห่งนั้น 82 DOU ส ม า ชิ 7 : ส ม ถ ก ม ม ฏ ฐ า น 40 วิธี