การปฏิบัติสมถกัมมัฏฐานและอสุภกัมมัฏฐาน : หน้า 14/149

บทที่ 1 อสุภะ 10 การปฏิบัติสมถกัมมัฏฐาน ถือเป็นหลักปฏิบัติพื้นฐานเพื่อทำให้ใจหยุดนิ่งสงบระงับ จากนิวรณ์ทั้ง 5 ในการปฏิบัติเพื่อให้จิตสงบนิ่งเป็นสมาธินั้น มีวิธีการปฏิบัติหลายประการ ใน บทเรียนนี้นักศึกษาจะได้ศึกษารายละเอียดและวิธีการปฏิบัติสมถกัมมัฏฐานหมวดหนึ่งซึ่งเหมาะ กับคนราคจริต คือ อสุภกัมมัฏฐาน 1.1 ความเป็นมา ร่างกายมนุษย์ถือเป็นส่วนสำคัญในการเป็นพื้นฐานเพื่อรองรับการทำกุศล เพื่อไปสู่ฝั่ง แห่งพระนิพพานแต่ทว่ามีผู้คนจำนวนมากไม่ได้ใช้กายมนุษย์นี้เป็นไปเพื่อหนทางแห่งการหลุดพ้น แต่หลงมัวเมา และใช้กายนี้ประกอบบาปอกุศลด้วยอำนาจแห่งกามตัณหา และอวิชชาที่ปกคลุมใจ ทำให้ไม่เห็นสภาพร่างกายที่แท้จริงเป็นเหตุทำให้ต้องเวียนว่ายตายเกิดอยู่ในสังสารวัฏให้เกิดตาย ซ้ำๆ ซากๆ โดยความเป็นจริงนั้น ร่างกายมนุษย์นี้ ปรากฏดูสวยงาม ไม่ปรากฏลักษณะความไม่งาม ชัดเจนนัก เพราะถูกเครื่องประดับ เสื้อผ้า ห่อหุ้มเข้าปิดบังไว้ แต่เบื้องหลังเครื่องตกแต่งเหล่านี้ ร่างกายของมนุษย์ประกอบไปด้วย กระดูก 300 ท่อนเศษๆ เป็นโครงร่าง เชื่อมด้วยข้อต่อ 180 แห่ง มีเอ็น 900 เส้นผูกยึดไว้ฉาบด้วยชิ้นเนื้อ 900 ชิ้น ห่อหุ้มไว้ด้วยหนังสดบางๆ ปิดไว้ด้วย หนังกำพร้า มีช่องทะลุปรุ มีมันไหลซึมออกทั้งข้างบนและไหลซึมลงข้างล่างตลอดกาลเป็นนิจ เหมือนภาชนะซึ่งเต็มไปด้วย มันข้นเป็นที่อยู่ของหมู่หนอน เป็นบ่อเกิดแห่งโรคทั้งหลาย เป็นที่ ตั้งแห่งทุกข์ เป็นที่ไหลออกของของไม่สะอาดทั้งหลายอย่างไม่ขาดสาย โดยทางปากแผลทั้ง 9 แห่ง ดุจฝีเรื้อรังที่แตกแล้ว ร่างกายนี้มีขี้ตาไหลออกจากตาทั้งสอง มีขี้หูไหลออกจากช่องหูทั้งสอง มีน้ำมูกไหล ออกจากรูจมูกทั้งสอง มีอาหาร ดี เสมหะ หรือเลือดไหลออกทางปาก มีอุจจาระและปัสสาวะ ไหลออกจากทวารเบื้องล่าง มีเหงื่ออันสกปรกไหลออกจากขุมขน 99,000 ขุม มีแมลงวัน หัวเขียวรุมไต่ตอมอยู่ บุคคลไม่ชำระล้างร่างกาย อาบน้ำ แปรงฟัน สระผม นุ่งผ้าและห่มผ้า เป็นต้น ปล่อยไปตามธรรมชาติ มีผมพะรุงพะรังยุ่งเหยิง เดินทางจากที่แห่งหนึ่งไปสู่ที่อีกแห่งหนึ่ง จะเป็น อ สุภะ 1 0 DOU 5