คำชี้พระมหามัชฌิมา : หน้า 4/152

ประโยค - คำชี้พระมหามัชฌิมา ยกศัพท์แปล ภาค ๔ - หน้า ที่ 4 ทสุเสฏฺฐวา โอวาทิมานปี ผู้มอ้อมอาจารย์ แสดงแล้ว ซึ่งโทษ กล่าวสอนอยู่ ณ กุขิตพุทธ์ ไม่พึงโกรธ ปน องค์ โอวาทาทโก ปุณฺโค อ. บุคล ผู้ให้ชึ่งโอวาท (ภิญญา) องค์ณญู ทญูโพ พิงเห็น นิออัญญนโก วิย (ทฺุวา) เป็นเป็นผู้เพียงดังวู่บอกซึ่ง ขุมทรัพย์ อิติ ดังนี้ อนุสนธิ มุจฺจา เทสนโต เมื่อจะ ทรงสืบต่อ ซึ่งอนุสนธิ แสดงดังธรรม อาท ตรัสแล้ว คำซึ่ง พระคาถา อมฺมิ นี้ว่า (ปุณฺโค) อ. บุคล ปุสโล พิงเห็น ย่อ อาจริย ซึ่งอาจารย์ใด วุขทสนิท ผู้มปกติแสดงซึ่งโทษ นิคุญหวา t ผู้มปกติกล่าวข่ม เมธาวี ผู้มีปัญญา (ทฺุวา) กระทำ ปฏต วอิว ให้เป็นผู้เพียงดัง ว่าผู้บอก นิจน ซึ่งขุมทรัพย์ ท. ภษ พิงคบ (ตฺ) อาจริย ซึออาจารย์นันน ตกิกี ผู้เชนันนั้น ปุณฺติ ผู้เปนบัณฑิต (ภิ) เพราะว่า (ปุณฺลสม) เมื่ออุปกก คามมาสุด คบอยู่ ตกิล อารีย ซึ่งอาจารย์ ผู้เชนันั้น เสยูโย คุุณ อ. คุณ อันประเสริฐว่า โอห์ ย่อมมี ปภโย โทสะ อ. โทษอันลามกว่า น (โท) ย่อมไม่มี อิติ ดังนี้ ฯ (อทฺโท) อ. อรรถว่า นิธฺภูมิที ซึ่งหมู่แห่งขุมทรัพย์ ท.