ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค ๒ - คำเลื่อนพระธรรมปิฏกฤทธิ์ยกศพแปล ภาค ๔ หน้า 68
เรื่องหมอชีวก
๑๔.๓๕/๕ ตั้งแต่ เอกสุ มี สมย เทวฑูโต อชาตะสุดฺฐนา เป็นต้นไป.
ให้ กี เอกสุ สมย ในสมยนึ่ง เทวฑูโต อ. พระเทวฑูต
หุวาม เป็น เอกโ โต โดยความเป็นอันเดียวกัน สาธุ กับ อชาตะสุดฺฐนา
ด้วยพระราชชะพรนามว่า ชาตตฺตร อรฺหิตา ขึ้นไปเฉพาะแล้ว
กิขกฺขุ สุกฺขาเชี่ยวกิจสนฺขฏ ทกฺขฺฐติ ปญฺญาธิกฺขโต ผู้มีอจฺฉันโทษโยมประทุบํราย
แล้ว (จินตฤๅวา) คิดแล้วว่า อง อ. เรา วิสฺสราม จับปลง
พระชนม์ สุตฺตรา ซึ่งพระศาสดา อิติ ดังนี้ ปรวุฒิ กลิ้งแล้ว สีลี
ซึ่งสีลา ๆ ปฏพฤกษ์ษา อ. ยอดแห่งบุญา พ. เทว ๒ สมปฏิจิตฺ
รับพร้อมแล้ว ๆ สีลี ซึ่งสิกานั้น ๆ ปปฏิฤๅา อ. สะเกิด วิชิตฺวา
ตตา แดกไปแล้ว โด่ สีลีโล จากสีล่น อกหนฺุคา กระทบแล้ว
ปาทึ ซึ่งพระบาว ภาวโต ของพระผู้พระภาคเจ้า โลติ ยังพระ-
โลหิต อุปาปาสิ ให้กิตฉันแล้ว ๆ เวทนา อ. เทวนา ท. ภูสา
อัญฺญ่า ปวดติสฺ สิงหาคม ๆ ภกฺญ อ. ภกฺญา ท. นิสฺสุนฺ นาสสิโด
ไปแล้ว สุกฺขา ซึ่งพระศาสดา มฤตทุกข์ นิ สําน วุ่นวามทุกข์อจฺฉ
สุกฺขา อ. พระศาสดา คุณฤาไม ทรงเป็นผู้ใคร่เพื่ออันเสด็จไป
ตโตมิ มฤตทุกขิโต จากสวนชื่อว่ามฤตทุกข์มั่นเน้น ชิวภูมพวน
สุวิชามพวัน (หฤๅวา) เป็น อาท ภฤส แล้วว่า คมเห อ. เธอ ท.