ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค๑ คำฉันท์พระมังวัด ยูจังบาแปล ปภ. หน้า ๔
เรื่องมารดานางกากานา
๙. ๔๕/๕๕ ตั้งแต่ ตาท ปาน กานมาตรา อุดจะหดุจี เป็นดังไป
ปาน ก็ ตาท ในกาลนั้น กานมาตรา อุดจะหดุจีธีรอ ปิตกูลี เปนสตฺ ปกกุล บุวะ สุกฺ พุทฺธฺ จุตฺตุ จุตฺตุ จตุหน ฯภูมิ ฯ (เตส โปวาน)
ทินนกาเล ในกาลแห่งขนม ท.เหล่านั้น อนุคราดของนางกากานา ครั้น เมื่อจามท ท อนุคราดของนางกากานา ทอดแล้ว เพื่อส่งไป ซึ่งก็มี ผู้มีมืออันไม่ล่า สูตฺตาลกะแห่งผิว ถามแล้ว แก่กาย ฯ ๕. ๔๕ ครั้ง
สิกขาบท ครั้นเมื่อลิกขาบท สตฺตา อันพระศาสดา ปุญญุตตะ ทรงบัญญัติแล้ว ตสุสมี วฑฺฒุสมี ในเพราะเรื่องนั้น ปชฺฌปติยา เม
ชานดี อุดอาย คนอื่น สามกินา อันสามิกา ของนางกกา เน อนิคาย นำมาแล้ว กนฺณ อ. นางกานา สุภาว สุดํ คำบดี
อํตนามาแล้ว กนฺณ อ.นางกานา สุกฺตบฺลับแล้ว ตํ ปวคฺติ ฯ ๙
ซึ่งความเป็นไปฉนั้น อุกโกละ ยอมค่า ปริกาสติ ยอมบริภาษ ภูมิ ฯ
ซึ่งภิญญู ท. (อุกฺกญา) ทิฐิญาณู ผู้ดูแลเห็นแล้วและเห็นแล้ว
(จานนฺ) ด้วยคำว่า มาราวิโส อ. การอยู่ร่องรึงเรือม แห่งเรา
อิมฺมิ ภิกฺขู อันภิญญา ท. เหล่านี นาสิโต ให้บันไดแล้ว อิติ ดังนี้ ฯ
ภิญญู อ.ภิญญ ท. น วิสิฏฺสุ ไม่อาจแล้ว ปฏิบุญสุดิ เพื่ออนาคิน
ไป ฯ วิธี สู่หนทางนั้น ฯ สตฺตา อ. พระศาสดา อนฺความ งทร