ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค ๒ - คำฉีพระธรรมปิฎก ยกศัพท์แปล ภาค ๔ หน้า ๒๖
เรื่องบัณฑิตสามเณร
๖. ๒๒/๔๕ ตั้งแต่ โส คาม ปวิสติวาม อนุตตาเสว เป็นต้นไป.
โส ปณฺฑิตปริโย อ. บูรพผู้เป็นบัณฑิตคัน ปริวสติวา เข้าไป แล้ว คาม สูบาน อาโรณวา วิจารณโจ เทียวไปบอยู่ว่า อนุตตา เข้าแต่คุณแม่และคุณพ่อ ท. เสฎว วันพุ่ง ภิกขุสูงโข อ. หมู่แห่งภิษฺษณุ พุทธปุนฺญ อันมีพระพุทธเจ้าทรงเป็นประธาน มยา อันดับเจ้า นิมนต์โต้ นิมนต์แล้ว คุณม อ. ท่าน ท. สกูโกล ย่อมอาจ (ทายู) เพื่ออนุวาย ภิกขุ แก่ภิษฺษณุ ท. ยุตตกนุ ผู้มีประมาณเท่าใด เทจ จอถวาย ตกตุคานิ ภิกขุ แก่ภิษฺษณุ ท. ยุตตกานิ ผู้มีประมาณเท่านั้นเกิด อิติดังนี้ (จบ) ครั้นเมื่อคำว่า มย อ. เรา ท. ทุสาน จักถวาย ทสนุ ภิกขุ แก่ภิษฺษณุ ท.๑๐ มัย อ. เรา ท. (ทสาทา) จักถวาย วิสติยา ภิกขุ แก่ภิษฺษณุ ท.๒๐ มัย อ. เรา ท. (ทสาทา) จักถวาย สุตฺสา แก่ร้อยแห่งภิษฺษณุ มัย อ. เรา ท. (ทสาทา) จักถวาย สตตาน แก่ร้อยแห่งภิษฺษณุ ท. ปญฺญูนา ๕ อิติ ดังนี้ (มุษุสา) อนุมนุโย ท. สค- ลุกขฺวา คำานดแลว พล ซึ่งกำลัง อุดตโน ของคน ดูดู กล่าว แล้ว อาโภสิ ยกขึ้นแล้ว วงณ ซึ่งคำ สพูเพล มนุษสนาน ของมนุษย์ ท. ทั้งปวง ปณเณ นในหนังสือ ปุจฉา จำเป็น อาโต แต่เบื้องต้นฯ