คำฉินพระธรรมมัทัญญ์ถวายถิ่น ยกพัทลุทะเล ภาค ๔ - หน้า ๑๐๑ : หน้า 101/152

ประโยค - คำฉินพระธรรมมัทัญญ์ถวายถิ่น ยกพัทลุทะเล ภาค ๔ - หน้า ๑๐๑ เรื่องบุญคุญผู่ม่โสร้ชื่อคุณพาทลุ ๒๑. ๘๕/๕ ตั้งแต่ ตสุม ขน สาริภูตตุโคโร สมภุตูโต เป็นต้นไป. คำฉิน ขน ในขณะนั้น สาริภูตุคโโร อ. พระเดชชื่อว่าสาริญุตร วุฒิชาย ออกแล้ว สมภุตูโต จากสมบัติ (จินตุตวา) คิดแล้วว่า อชูในวันนี้ มยา อนันาติ คุณทูฟ พิงไป กตู คู โจ ฐาน ณ ที่หนนดน อิต ดิ่งนี้ โอโลกนูโต แตกอยู่ ภิกขาจาริ ซึ่งหนทาง เป็นที่เที่ยวไปเพื่อกินยา อุตตฯ ในอรณ์ สุตส คณะ พิทาริสุด ของบรุษผู้มีเรือนอันแดงนั้น อุปารานโต ใครคราวอย่าว่า โอะ ปูริโส อ. บุรุษนัน กริสตติ นักกระทำ สุขอื่น ซึ่งการสงเคราะห์ แฅ้แกเรา ู โท หรหนอแส อิต ดิ่งนี้ อนุตา ทาราบแล้วว่า (โอ ปริโซ) อ. บุรุษนัน ทิสุวา เห็นแล้ว ม ซึ่งเรา กริสตติ จักกระทำ สงเคราะห์ ซึ่งการสงเคราะห์ มม แก่เรา ปน ก็แล อยู กุลภูโต อ. กุล- นตรนี้ กริสตติ คังธนะแล้ว ลิสิตสติ จักได้ มหาสมบัติ ซึ่งสมบัติ อันใหญ่ อิต ดิ่งนี้ ปรูปิจฉา หม่มแล้ว จีรัติ ซึ่งจีรอ อาทาย ถือเอาแล้ว ปลดั ซึ่งมาร คุเสสส์ แสดงแล้ว อุตตาน ซึ่งดน สุตส คุมพาธิก- ปุรสีสท เคหาวา เรา จิตเด อ ผู้เนออยู่แล้ว ที่ประดาแห่งเรือน ของบรุษ ผู้มีเรานอันแดงนั้น นันเทียว ๆ