ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค๓- คีตจรีพระธรรมมาทวิจฉะ ยกศัพท์เปิด ภาค ๔ หน้า 135
ครั้นเมื่อคำวา (มย) อ. ข้างพระองค์ ท. (สนิทนินนุน) เป็นผู้นั่งประชุม
กันแล้ว อามาย นาม กาย ค ด้วยวามเป็นเครื่องกล่าวชื่ออัน (อุห)
ย่อมมี (เอตริ) ในกลบันนี้ (อิต) ดังนี้ (เศร) ภิกขุ อนติภิกขุ ท.
เหล่านั้น วุตฺต กรานทูลแล้ว วฏฺวา ตรัสแล้ว ภิกขเว ดูก่อน
ภิกษุ ท. อายุตุมอเวา อ. เหตุเป็นเครื่อง เจริญแห่งอายุตันเทียว
(โหติ) ย่อมมี เกวล อย่างเดียว น หาไม้ ไฉน อีม สหตุ
อ.สัตว์ ท. เหล่านี้ วนุนผกา ไหว้ยิ้ม ควรมนโต ชน ซึ่งน ท. ผู้มีคุณ
วทุมนีติ ย่อมเจริญ จตุที การณี ด้วยเหตุ ท. ๔ มูจุนติ ย่อมพันธ์
ปราศจาก โอ ว จากอันตรายเป็นเครื่องอนรอบ คีตจุนดี ย่อมดำรงอยู่
ยาวนานอายุแค่เท่าอายุขึ้นเทียว อิติ ดังนี้ อนิสนุถี
มานุกวา ธมุน เทสนโต เมื่อจะแรงสู้ต่อ ซึ่งอสนุนิ แสดงซึ่ง
ธรรม อาทราส รัลแล้ว คดี ซึ่งพระคาถา อิ มิ นิวา
ธมม อ. ธรรม ท. ฉัตรโจ ๔ อายุ คือ อ.อายุ
วณฺโณ คือ อ. วรรณะ สุข คือ อ. สุข พล คือ
อ. พล ธ วาทนุกิ ย่อมเจริญ (ปกุลสุด) เก่า
บุคคล อภิวาสสีสุต ผู้อาวุโโดยปกติ วุฑฺฒนา-
ปาโถน ผู้มิปล่อยอ่อนน้อมต่อบุคคลผู้เจริญแล้ว
นิจจิ เป็นนิจ อิติดังนี้ ฯ
อุป. อ. อรรถว่า วนานสิโลสผู้ไหว้โดยปกติ คือว่า ปกตสุด
ผู้ขวนขวายแล้ว วนุนกิจัง ซึ่งก็ออนอไว้ออนุเนื่อง ฯ อิติดิ