จิตติและธรรมชาติในพระธัมม์ : หน้า 104/152

ประโยค๒ – คัดจิตพระธัมม์ที่ถูกต้อง ยกพัทธเปล ภาค ๔ – หน้าที่ 104 จิตติ ซึ่งจิตเทสนาคาร์ ให้เป็นธรรมชาติไปตามแล้วชิงเทสนา กสมา เพราะเหตุอะ ไร อดิ ดังนี้ (โส ตถุ พุทธาโส) อ. บุญผูมเคร อันแผนนัน (อา) กราบเรียนแล้ว กนณุต ข้ก่่่่่่่่่่่่่่่่่่จก กรรมอันกล้แข็ง มยา อิคระผง กัด กระทำแล้ว ทีมรุดด สิ้นราษฎราน มุสสุลา อ.มนุษย์ ท. พบ มยา (เมาย) อิคระผม มาริ ตา ให้ตายแล้ว อุทธ อ. กระผม สนุโธ ระลึกถึงอยู่ ด อุตโน กมุ่ง ซึ่งกรรมของตนมัน น บ อาสุ บ ไม่ได้อาแล้ว กดุ เพื่ออันกระทำ จิตติ ซึ่งจิต เทสนาคดี ให้เป็นธรรมชาติไปตามแล้วชิงเทสนา อยุสุก ของพระผู้เป็นเจ้า อดิ ดั่ง ๆ ๒๒. ๐/๒๐ ตั้งแต่ ภิกษุ ทรณสมภาย กำ สนุจบปู๋ เป็นต้นไป ภิกษุ อ. ภิกษุ ท. กำ ยาวจากเป็นเครื่องกล่าวว่า โจรามา โก ปริโอ อ. บุญผู้มซึ่งโจร คฤวา กระทำแล้ว กุฒพผมฤา ชิงกรรมอัน กล้แข็ง วสสานี ลั่นปี ท. ปฏิญาณา ๕๕ มุติโพ พันแล้ว ติ โต กมุ่ง จากกรรมมัน อุชเชอณ ในวันนี้นี้เทียว ทุตวา ถวยแล้ว ภิกษุ ซึ่งกิญา เธรสุ แก่พระเณร อุชชอเอา ในวันนี้นี้เทียว กาลโกก เป็นผู้มีกาลอันกระทำแล้ว โอที ย่อมเป็น อุชเชอเอา ในวัน นี้นั่นเทียว (โส โจรามตกปริโจ) อ. บุญผูมซึ่งโจรนิน นิคพฤโต