คำวิจารณ์และการตีความพระมหามงกุฏ : หน้า 20/152

ประโยค ๒ - คำฉิ่งพระมหามงกุฏอ รัฐพัณฑ์แปล กด ๔ - หน้าที่ ๒๐ อทมเตยมานี ที่สามทั้งกิ่ง ๆ เต กฤชพิกา อ. กฤชพิ ท.เหล่านี้ สหรีวา รวมรวมแล้ว ดำ ฉีงทรัพย์นั้น อารภิสิ เริ่มแล้ว มหาปรํิณ นาม ชื่อซึ่ง บริเวณอันใหญ่ สหสุดภูฏฐาน ปิราริ อันมีเรือนยอดอันมีพื้นเป็น ประมาณเป็นวิหาร วสนฤถูย เพื่อความการที่เป็นที่ประทับอยู่ สถูฏ แห่งพระศาสดา ๆ ธน ครับเมื่อทรัพย์ อุปโภหนูด ไม่เพียง พออยู่ นาวกุมสุข หมดฤถู เพราะความที่แห่งรุ่งเรืองเป็นปรมัญญา ใหญ่ (กฤมพิกา) อ. กฤมพิ ท. อดทน ได้ให้แล้ว อุปทุมุตม์ ธนิ ซึ่งทรัพย์ อันเข้าไปทั้งกิ่งและเข้าไปทั้งกิ่ง ทินธนโต จาก ทรัพย์อันดั้นให้แล้ว ปูพผา ในกาลก่อน ปูน อีก ๆ ปรํิเว ร ครับ เมื่อริน นฤฐิธฺ สำเร็จแล้ว (กฤมพิกา) อ. กฤมพิ ท. โณบุตา เมื่อจะกระทำ วิธามผ ซึ่งการลองชั่งวิธา ทดา ถวายแล้ว มาหาทัน ซึ่งท่านอันใหญ่ ภูกุมสุขส ซึ่งบุ่แงค์ก็ สุภาม อันมีพระพุทธเจ้าประธาน สุดท้าย ตลอดวัน ๑ สุตซึสุ จัด แจงแล้ว จีรวานี ซึ่งจิร วิ. ภิกษุสาสนา เพื่อพันแห่งภิญ ท. วิสียา ๒๐ ๆ ปน ฝ่ ว่า อธิยา อ. ภรรยา เชตุภูกกุจุกิ แต่ของกุญจูีผู้ เจริญที่สูง อดกวา ไม้กระทาแล้ว สมาคมิ ให้มีส่วนอันเสมอ สุขพีธี ภุมิพิธี ด้วยกุมพิ ท. ทั้งปวง จิตา ตั้งอยู่แล้ว ปุปาย ในปัญญา อุตรโน ของตน (จินตกวา) คิดแล้วว่า อน อ. เรา ปุษสสาม จักบูชา สตูรำ ซึ่งพระศาสดา คฤาา กระทำ อติรถต์