พระมังปัถพุทธ: บทที่ ๔ เรื่องกิญฺ ๕๐๐ : หน้า 47/152

ประโยค๒ - คำฉีฺพระมังปัถพุทธ ยกพี่พาแปล ภาค ๔ หน้าที่ 47 เรื่องกิญฺ ๕๐๐ ๑๐. ๔๕/๑๓ ตั้งแต่ สตฺถา ชมมสฺส คณฺฑวา กิญฺขฺวา เป็นต้นไป. สตฺถา อ. พระศาสดา คณฺฑวา เสนติไปแล้ว ชมมสฺส สู่ธรรม สภา ปุจฺฉิวา ตรัสถามแล้วว่า ภิกฺขเว คุฑฺณ วุฒิยนา กิญฺชํ เรื่องอะไรกัน อิติดังนี้ (ฉบับ) ครั้นเมื่อคำว่า (มชฺ) อะ นําม วุฒิยํ ซึ่งเรื่องอื่นอีด ดังนี้ (เหล็ ภิกฺขุ) อันภิญฺญู ท. เหล่านิน วุฒิยูตร กราบทูลแล้ว วุตฺตา ตรัสแล้วว่า เอเต วิสมนาทา อ. บุคคลผู้ออเดอเช่วอาการอันเป็นเดน ท. เหล่านั้น นิพฺพตฺตา บังเกิดแล้ว ครูรโณชินิ ในกำเนิดแห่งพา ครูรฺณฺ นิเธิน อุทิฺกํ ซึ่งน้ำเลา อุปปลํ อนิมาสน้อย คํา อันดีแล้ว สงข์ ซึ่งอันนี้ว่า วาโลกิ น้ำหาง อติ ดํนี้ ปฐมสาน อาณาเนิสดิน- วาน อุลกสรุมทิกําปนํปิดาวเสดด อจฉริฏกสฏู อุณทิน มฤทูวา มคจิโลกภิกฺขํา (ตสนฺ) อุกฺกสฺ ปฏคลนํ ปิติวาติ เพราะความ ที่แห่งนั่นเป็นน้ำอันบุคคล ข้าแล้วช่างกล้านเป็นคน อันเหลือ ลงจากน้ำอันบุคคลกระทำแล้วด้วยลูกจันทน์อันมีรสร้อน สด อันว่าสินธ