คํานิยมพระมาธิพฤฒิรุน อกฟ้าเผาแปล ภาค ๔ หน้า 12 : หน้า 12/152

ประโยค๒ - คํานิยมพระมาธิพฤฒิรุน อกฟ้าเผาแปล ภาค ๔ หน้า 12 ตรัสแล้ว คำนี้ซึ่งพระกาด อิ่ม นี้ว่า (โดย ปุคคลอ) อ.บุคคลใจ โอวทาย จ พิง กล่าวสอนด้วย อนุสาวรีย์ จ พิมพ์รำสอนด้วย อาสภา นิรวาย จ ฟังห้าม จากธรรมอันเป็น ของสัตบุรุษมาได้ด้วย โส ปุคคลอ อ.บุคคลนั้น ปีโย เป็นผู้เป็นที่รัก สัต คิ ของสัตบุรุษ ท. เล โทติ ย่อมเป็น อุปโย เป็นผู้ไม่เป็นที่รัก อัด ของสัตบุรุษ ท. โทติ ย่อมเป็น อิตติ ดังนี้ฯ (อุดโถ) อ. อรรถว่า (ปุคคลอ) อ.บุคคล วุฒามี ครั้ง เมื่อเรื่อง อุปนุน เกิดขึ้นแล้ว วนฺนฤา กล่าวอยู่ โอวกติ นาม ชื่อว่่าย่อมกล่าวสอน วนฺนฤา ครั้นเมื่อเรื่อง อนุปบุเน นไม่เกิดขึ้น แล้ว ทาสสนฺโต แสดงอยู่ ชูชิ ซึ่งไท อนาคต อันไม่มาแล้ว ยอ โสป โทโล ฯ สยาม อติอาวิวาส ค่อยอำนาจแห่งคำว่าว่า อ. โทนแม้อนิมไซทะ พิมพี แก่นท่าน ดังนี้เป็นต้น อนุสาสตึ นาม ชื่อว่่าย่อมกล่าวสอน วนฺนโตป กล่าวอยู่ สมมฺฆา ต่อหน้า โอวกติ นาม ชื่อว่าย่อมกล่าวสอน เปนฺนโต ปลก่าวอยู่ ฯ ฯ วา ซึ่งพูดหรือ สารนฺ วา หรือว่าสิ่งสาน์ ปรมมา ลบหลัง อนุสาสตึ นาม ชื่อว่าย่อมกล่าวสอน วนฺนโตป แก่น่าวอยู่ สกฺคราเดียว โอวกติ นาม ชื่อว่าย่อมกล่าวสอน วนฺนโต กล่าวอยู่ ปนุปปูน บ่อย ๆ อนุสาสตึ นาม ชื่อว่าย่อมพรําสอน วา อีกอย่างหนึ่ง (ปุคคลอ)