ศึกษาเกี่ยวกับคำฉิมพระมามปุรณภาย : หน้า 51/152

ประโยค ๒ - คำฉิมพระมามปุรณภาย ยกพิลที่แปล ภาค ๔ หน้า ๕๑ มีพระพุทธเจ้าเป็นต้น น้อม อธฺนาตา ลปนิติ ย่อมไม่บ่นเพ้อ ด้วยตนนันเทียว น ปริ บุคคลิ ลปนิติ ย่อมไม่บ่นบุคคลอื่นให้น่น เพื่อ กามเหตุ เพราะเหตุแห่งมา (อิติปิ โส) ดังนี้ (ปฐมยสฺส) แห่งหมวดสองแห่งว่าปณนิ ลปนิติ สนฺโด อติ ดังนี้ ๆ หา จริงอยู่ เย ภิกฺขุ อ. ภิกฺขุ ท. เหล่าใด ปฏิญา เข้าไปแล้ว ภิกขาย เพื่อภิกษา จิต ดำรงอยู่แล้ว อิจฉาจาร ในความประพฤติด้วยอำานาแห่งความอ่อนโยน วาทนิติ ย่อมกล่าว (วจนานิ) ซึ่งคำ ท. นี้มิว่า อุปาสก คู่อุปาสกา สุข อ. ความสุข (อถิโก) ย่อมมี ปฏิทารสุด แก่นุตรและเภทระ ฯ ของท่าน กิ หรือ อุปทูวอ. อุปฑะโก ไร ๆ ว่าเสน คำอา จาร ราชโจราทิน อุปท- ทวน่า แห่งอุปทาะ ท. มีพระราชาและโจรเป็นต้น นุติ ย่อมไม่มี ทิวปกอุปปาเล สุดแต่ ในสตวา ท. ผู้มีเท่าองและมีทาสีหรือ อิตถจานี ดังนี้เป็นต้น ท ภิกฺขุ อ. ภิกฺขุ ท.เหล่านัน ลปนิติ นาม ชื่่ออ่อนนุ่มเพือ่ ๆ ปน ฺ ก็ (ภิกฺขุ) อ. ภิกฺขุ ท. วตา ครั้นกล่าวแล้ว ตา เหมือนอย่างนั้น นิยมบทปล่อย งอุปสลากให้สมตนแล้ว อุตตนฺ ซึ่งตน (วาเนน) คำว่า ภูณฺ ขาแต่ท่านผู้นิยม อาม ขอน อภัย สุข อ. ความสุข (อถิโก) มีอยู่ โน แก่ผ้าเจ้า ท. สุพพล ทีงปวง อุปทาโว อ. ภิกฺขุ อะไร ๆ นกดิ ย่อมไม่มี อีมานิ ใน กาลนี้ เถา อ.เรือน โน ของข้าพเจ้า ท. ปฏุหนบนาน เป็นที่มีข้าวและน้ำอันบุคคลอันพึงดิ้นอันเพียงพอแล้ว (โหติ) ย่อมเป็น ตุมเห