ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค๑ - คำฉี่พระมิมปฏิรูป ยกพี่พาแปล ภาค ๔ หน้า ๙๐
เรื่องพระสารินุตรเถร
๑๘.๒๗/๓๐ ตั้งแต่ สุตต คำ สุวา วิญาเปา เป็นต้นไป.
สุตต อ. พระสาราต สุตตา ทรงดับแล้ว คำ ถึงชาวนาเป็น
เครื่องกล่าวนั้น ปฏิฉิวาร ตรัสถามแล้ว วิญา จูพ่อนภิญญ ท.
ดุมเห อ. เธอ ท. คถอ ย่อมกล่าว วี สวด ซึ่งเรื่องอะไร อิต ดั่งนี้
(วงฺฌ) ครับเมื่อคำว่า มนฺท ขาแต่พระอุคส์โภจิรญ (มย) อ. ขา-
พระองค์ ท. คถอ ยอมนกล่าว อิป นาม วา ดิษฐ์ ซึ่งเรื่องชื่อชื่อวนี้ อิติ
ดังนี้ (เดฺ ภิกฺขุ) อันภิญญ ท. เหล่านี้ ฐิต เตนบ ตก แล้ว ฐิวา
ตรีสกแลแล้ว วิญา คู่อภิญญ ท. กิริยา อ. จิณณ สารี ปุณ กุล
ของภิญญชื่อว่าสารีบุตร มาหาปริวิตกศิลา จ เป็นธรรมชาติเห็นกบด้วย
แผ่นดินใหญ่ว้วย อนิทิสกลิ จ เป็นธรรมชาติเห็นกบด้วยเสาเขื่อน
ด้วย ปลนุนอุปราหกสิกา จ เป็นธรรมชาติอันกบด้วยห่วงแห่งน้ำ
อันไลแล้ด้วย (โทติ) ย่อมเป็น อิติ ดั่งนี้ อนุสนธิ มูดูวา ธม์
เทเสนโต เมื่อจะทรงสัมพันธ์ อึ่งอนสนิท แสดงชั่งธรร มาน ตรีแล้ว
คาถ์ ซึ่งพระคาถา อิมิ นี้ว่า