คำฉันพระมัญปฐมปทุธกุล : หน้า 29/152

ประโยค๒ - คำฉันพระมัญปฐมปทุธกุล ยกศัพทแปล ภาค ๕ หน้า 29 อย่างนั้น (สนฺต) มีอยู ่ ครู อ. ท่าน น กโสริ ย่อมไม่กระทำ ปุญญ์ ซึ่งบุญ อินทาน ในกาลนี้ กลมา เพราะเหตุอะไรก ฯ ครู อ. ท่าน ยุวา เป็นคนหนุ่ม พลสุมปนโน เป็ นผู้หญิงพร้อมแล้วด้วยกำลัง (อส) ย่อมเป็น ตาย ภิต กดวาบ ยาถพล ฯ อะทุ ฯ อันท้น แม่ก็จะทำแล้ว ซึ่งการรับจ้าง ถวายช่างทน ตามกำลัง น วุฒิจิต ย่อมไม่ควร ก็ หรือ อิติ ดังนี้ ฯ โอว มหาทุกฺโข อ. นายมหาดคตะนั่น สุมิ ปทุกุตูรสต ครั้นเมื่อบรรลุผู เป็ นบัณฑิตนั่น กตนฺ เทวา กล่าวอยู่ สาวกปุปโวฏ เป็ นผู้ ถึงแล้วซึ่งความสงเวช พบว่า เป็น อาหาร กล่าวแล้วว่า ครู อ. ท่าน อาโรปิ จงกขึ้น เอก ภิกู ชิงกฤธูปนึ่ง ปุญฺเณ ในหนังสือ มุหนิป แม้บัณฑิตพา อ. ฅ. ข้าพเจ้า กตวา จักกระทำแล้ว ภติ ชิงกาจรับจ้าง กถิตเจอ ว่า อะไร ฯ นั่นเทียว ทูลสมมี จักถวาย ภิกฺขู ซึ่งภิกษุ เอกสูส ภิกฺขุ นา แก่กษุรูปหนึ่ง ปุญฺเณ ในหนังสือ อิตติ ฯ นี้ ฯ อติ ฯ โอโรปิ ทุดิโร อ. บูรพผู้เป็นบัณฑิตนิดนิดนอกนี้ (จินฺตวา) คิดแล้วว่า กิ ปโยชน์ อ. ประโยชน์อะไร เอกน ภิกฺขู คำเวก ข์อิฐน้องอาริโตน ผู้อื่น เราย้อนขึ้นแล้ว ปุญฺเณ ในหนังสือ อิตติ ฯ นี้ ฯ อาริโป ไม้กั้น ฯ แล้ว ฯ มหาทุกฺโข ได ้ แม้ อ. นายมหาดคตะ คณฺฑวา ไปแล้ว เค่า สู่เรือน อาหาร กล่าวแล้วว่า ภากุ แนะนามผู้เจริญ เสว วันพรุ่ง นครวาสินโน นนา อ. ขน ท. ผู้นปิดอยู่ในเมือง กรณติ จะแสดง ภาค ฯ ซึ่งจัด สุมสุต เพื่อสงฺฆ อทีป ฯ แม้ อ. ฉัน สวามปนกน ปุคฺคล- เลน วุตฺโต เป็นผู้ซื้อนบุคคล ผู้ซื้อนบุคคลอื่นให้ถือเอาด้วยดี กล่าวแล้ว