ประโยค-คำฉีพระมงคล : หน้า 124/152

ประโยค- คำฉีพระมงคล ที่ถูกดา ยกพานเปิด ภาค ๔ หน้า 124 อก ครั้งนั้น สตา อ. พระศาสดา อาน ครั้แล้ว คำที ซึ่งพระ- คาถา อิ่ว นี้ว่า พุทธมณี ดูก่อนพระมหามณี ตู่ว อ. ท่าน เสรษฐู จงเสด เอ็ด ณพุทธิกม์ ซึ่งธรรมอันเมือ่ง นี้ อุสุภเฉีย คือ ซึ่งทรงนอนอิ่มพระอาทิตย์ขึ้น ไปแล้ว อาสสย คือ ซึ่งความเป็นแห่งบุคคล เกี่ยวร้าน ณุกฏิกิ คือ ซึ่งความเป็นแห่งบุคคล ผู้ร้าย ที่มิโลคุติ คือ ซึ่งความเป็นแห่งบุคคล ผู้ลับสิ้นกาลนาน อธิษฐานม์ คิิ คือ ซึ่งการไปสู่ หนทางไกลยาว เอกสุข ปกศุส แห่งบุคคล คนเดียว ปราณุปสตุน คือ ซึ่งการนำไปสพ ซึ่งการของบุรุษอื่น อนุตดิอ. เหตุภูมิใช้ความ เจริญ ภิวัสติ จักมี ๓ แก่ท่าน อิติดังนี้ อสูร พุทธมณี แก่พระมหามณีนี้๙ พุทธมณี อ. พรานพันธ์ สตาวา ฟังแล้ว ดำ วนดิ้ ซึ่งพระ คำรสนัน อาทิ ได้ถูกอวยแล้ว สาธุกิร ซึ่งอนาสุกราว่า คนธรรมิ ข้าแต่พระโคดมผู้เป็นอาจารย์แห่งคณะ คณเชกฤก ผู้ทรงบริญฤษสุด ในคณะ สาธ อ. สาธู อ. คีละ คุมุหา อ. พระองค์ ที เที่ยว อดีฎ ชนาด จ ยอมทรงทราบซึ่งความเจริญด้วย อนุตดิ (ชานาโก) จ ยอมทรงทราบซึ่งเหตุุมใช้ความเจริญด้วย อิติดังฯ (สตถา)