ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค๒ - คำฉิมพระมรรคปฐมทูลถวาย ยกฟ้าที่แปล ภาค ๔ - หน้า 27
จ กีฒน สมเณน โดมสัมนัน เอโก ปุรีโล อ. บุรีคอนหนึ่ง
ปัญญาโต ผู้อบุนบุคคลร์ทั่วแล้วว่า มหาทุกขโ ตอ. นายมหาทุกคะ
อิ ดิงี (อุตตโน) อติฤฑคุตตามวามแวว เพราะความที่แห่งเป็นผู้
ถึงแล้วจึ้งความลำบากอย่างนี้น่ากลัว อดิค มีอุฒ ยคฑ์ สุมี นคเรา ใน
พระนครนั้น ๆ โส ปณทิตุโว อ. บุรีญผู้เป็นบัณฑิตนั่น ทิสฺวา
เห็นแล้ว ดีบ มหาทุกขโ ที่นายมหาทุกคะม้ นั้น สมุทโม ค์ ผู้มา
แล้วต่อหน้า(อา) กล่าวแล้วว่า มหาทุกคะน่ะ นายนมหาทุกคะ
สม มูผู้ชาย ภิกขุสโม อ. หมู่แม่ภิญู พุทธปรฺบโม อันมีพระ
พุทธเจ้าทรงเป็นประธาน มย อันราน นิมนต์โดย นิมนต์แล้ว สวดนาย
เพื่ออันฉันในวันรุ่ง สะว วันรุ่ง นครวาสิน ชนา อ. ชน ท.ผู้มั
ปกติอยู่ในเมือง ทัสสนี จักรวา ทนี สิ่งทาน ตู้ อ. ท่าน ภิกษุ
ยังภิญ ฑ ท. กี ฑ ริฌู โภชสฺสะ จักให้กัน อิตฺด ี คันธ ฑ (มหาทุกขโ)
อ. นายมหาทุกขี (อา) กล่าวแล้วว่า สาม ข้าแต่นาย กี ปิยชน
อ. ประโยชน์อะไร มวยู ของผม ภิกขุ ด้วยภิกษุ ท. อติฺโก อ.
ความต้องการ ภิกษุ ด้วยภิกษุ ท. โหติย ย่อมมี สรณนาน ชนาน
แก่นฉ น. ผู้ใดไปกับด้วยทรัพย์ นน ก็ คุณตุลานิมวตฺวิดอุุ
อ. วัดคุณอิ่มมีนานแห่งข้าวสารเป็นประมาณ ยาคูดูถอย เพื่อ
ประโยชน์แก่ว่าอาภู สะว ในวันรุ่ง นคู่ ค่อยไม่ มยฺู- แก่เรา
อึ๋ อ. ขันทเจ้า กรอาว กรเท่าแล้วฌดี ซึ่งการรับจ้าง ชีวามิ ย่อม
เป็นอยู่ กิโ ปิยชน อ. ประโยชน์อะไร เม ของข้าเจ้า ภิกขุ ด้วย
ภิกษุ ท. อดิต ดังนี้ฯ