การรู้จักและเข้าใจคำฉัทพระธรรม : หน้า 91/152

ประโยค ๒ - คำฉัทพระธรรมมาปทุฏฐาน ยกศพที่แปล ก ภ ค 4 หน้า 91 (โย คิขุ) อ.ภิญญาได ปรัชญิสโม เป็นผู้สมอ ด้วยแผ่นดิน อินทุภูมิ เป็นผู้เปรียบด้วย เสาเขื่อน ตา เป็นผู้คง สุพุโต เป็นผู้มีวรร อัคคะ อปภกาโม เป็นผู้มิกสลสเพียงดังว่า เปือกตมไปปราศแล้ว (หยุดวา) เป็น รโท อิว ราวะ อ. หัวน้า (อปภูกาม) องมีมีอตตม ไปปราศแล้ว โน วิสุทธิติ ย้อมไม่ยืนร้าย สารา อ. สงสาร ท.น วาณิติ ยอ่มไม่มิส (ตสุษ ภิญญา) แก่ภิญญั่น ตากิน เผาโก้ ผงที่ อิติด ตั้งง อตูโท อ. เนื้อความว่า กิฐวา คุถุมภิกษุ ท. (ชนา) อ. ชนะ ท. สุนิญ คณมาวาสนี นิทิจูปนุตติ ยอ่มกิ้ง ชึ่งของสะอาด ท. มีของหอมและดอกไม้เป็นต้น อสูจินี มุตกัสสถาน นิทิจูปนุตติ ย่อมทึงชึ่งของไม่สะอาด ท. มีมุตรและคุณเป็นต้นบ้าง ปริวิช บน แผ่นดิน ตา อง่ง ทรากกาโย นนา อ. ชนะ ท. มีดิเกเป็นต้น อุมมิพุนิตติ ย้อมถ่ายปัสสาวะดังกรับ อุทานติ ย่อมถ่ายอุจจาระบ้าง อินทิสี ดังเสาเขื่อน นิขาติ อนุบุคคลฝังไว้แล้ว นครวารา ใกล้ ประตูแห่งเมือง ปน แต่ว่า อบประ ชนา อ. ชนะ ท. เหล่านี้อีก สกกโณติ ย่อมสักกา: ดิ อินทูจี ซึ่งเสาเขื่อนนั้น คณุนามทิคิ วคูมิ ด้วยวัตถุ ท. มีของหอมและดอกไม้เป็นต้น อนุโรโธ อ. ความยินดี นอว อุปปุชฌติ ย่อมไม่เกิดขึ้นนั้นเทอ วิริโธ อ. ความยินร้าย น (อุปุปชฌติ) ย่อมไม่เกิดขึ้น ปจวิยา วา แก่แผ่น