การเข้าใจอนัตจุปจฉทในพาหมณ์ : หน้า 123/152

ประโยค คัณธีรธรรมมที่ถูกต้อง ยกพัทธ์เปิด ภาค ๔ หน้า ที่ 123 เรื่องอนัตจุปจฉทในพาหมณ์ ๒๖.๑๗/๔ ตั้งแต่ โอฬ กิ น พรรหมณ โดย เป็นต้นไป ก็ได้ว่า โอฬ พรรหมณ อ. พราหมณ์นั้น (จินตกวา) คิดแล้วว่า สมาทมุพโธ อ. พระสัมมาสพุทธเจ้า ชานาติ ย่อม ทรงทราบ อุตถอจ ซึ่งความเจริญนั้นเทียว ก็ นุ โฬ หรือหนอแล อุทท หร่อว่า (สมาทมุพโธ) อ. พระสัมมาสพุทธเจ้า (ชานาติ) ย่อมทรงทราบ อนุญา แม้ซึ่งเหตุไม่ใช่ความเจริญ อะ อ. เรา ปุจฉาสมาม จักทูลถาม นำ สมาทมุพะธี ซึ่งพระสมาทมุพฤเจ้านั้น อิต ตังนี้ อุปสุมิต วา เข้าไปฝ่าแล้ว สุตตรา ซึ่งพระศาสดา ปุจฉิ ทูลถามแล้วว่า ภนต ขาเตพระองค์ผู้อื่น คุมเห อ. พระองค์ ท. หานา มนฺต๎ ชะรอยพระทรงทราบ อุตถอา ซึ่งความเจริญ นับเทียว โณ (ชานาถ มนฺต๎ ชะรอยจะไม่ทรงทราบ อนุญา ซึ่งเหตุไม่ใช่ ความเจริญ อิติต ดังนี้ ฯ (สตฺถุ) อ. พระศาสดา (อาทิ) ตรัสแล้วว่า พุทธมห ดูอ่อนพรหมณ ออ. เรา อุตถฺ ชานามิ จ ย่อมทราบ ซึ่งความ เจริญด้วย อนุคติ (ชานามิ) จ ย่อมทราบ ซึ่งเหตุไม่ใช่ความเจริญ ด้วย อตี ดังนี้ ฯ (พุทธมหิ) อ. พราหมณ์ (อาทิ) กราบทูล แล้วว่า เตนิ ถออย่างนั้น ตุมฺเถ อ. พระองค์ ท. กถล จงสรบอก อนุญา ซึ่งเหตุไม่ใช่ความเจริญ เม แก่ข้าพระองค์เกิด อิติ ดังนี้ ฯ