การสื่อสารและอิทธิพลของวาจาในธรรมะ : หน้า 107/152

ประโยค ๒ - คำฉัฐพระมงคลฐกทุถกฎา ยกศรัทธาเปิด ภาค ๔ - หน้าที่ 107 คำหนึ่ง อดทนสูติสติ อันอาณชัยแล้วซึ่งประโยชน์ เสยโยอะ เป็นวาจา ประเสริฐกว่านั่นเทียว (โหติ) ย่อมเป็น อิทธิ ดิ่งนี้ อนุสนธิ มฤคดูวา ชมบ เทสนโด เมื่อธรสงสือ ซึ่งอนุสนธิ แสดงชังธรรม อาหาร ตรัสแล้ว คำว่า พระกถา อิม นี่ว่า เจา หาว่า วาจา อ. วาจา ท. สาหสุปิ แม้อ้น มีพ้นเป็นประมาณ อนาคตปกสัญญิตา เป็น วาจาประกอบแล้วด้วยอนุมีประโยชน์หามไม่ได้ (โหนดิ) ย่อมเป็นไซร้ (ปุกโคโล) อ. บุคคล สุจหา ฟังแล้ว ย่อมเข้าไปสุข (๓) อุดปิ่น อ. บท อันมีประโยชน์นั้นเอง บทหนึ่ง เล่าโย เป็นบท ประเสริฐกว่านั่นเทียว (โหติ) ย่อมเป็น อิทธิ ดิ่งนี้ ๆ ดกดู ปกาส ในบท ท.เหล่านั้นมา (ปก) อ. ทวา สาหสุปิ อิทธิ ดั่งนี้ ปรินทาดวงน เป็นคำอันเป็นเครื่องกำหนด (โหติ) ย่อมเป็น ๆ อุตโต อ. อธิวยา เจปัง แม้ว่า การ อ. ว่า ท. ปรินิฉนู อันบันติคำหนดแล้ว สาหสุเลน ด้วยพ้น เอว่า อย่างนี้ อิทธิ คือ อกี สาหสุอ อ.พันหนึ่ง เทว สาหสุสนิ อ. พ้น ท. โหนดิ ย่อมเป็นไซร้ จ กี ตา วาจา อ. วาจา ท.เหล่านั้น อนุตปกสัญญิตา เป็นวาจา ประกอบแล้วด้วยประโยชน์หามไม่ได้ คือว่า สุนทราด เป็นวาจาประกอบแล้ว ปกตี ด้วยบท ท. อนุตกเกติ อันมีประโยชน์หามมิได้ ปกาสกิ อัน ประกาศ อากาสวนุปลพูดวณฉวนวนฉนทิน วฤฎู ซึ่งเรือง ท. มีการ