ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค๒ คำศิษย์พระมงกุฎีฏ สงฺ โห
หิ กิ ยาดอาทิตย์นี วัดญาณ ยาดกว่าวิชนน อ. อนันสรังวาละ
มีความที่แห่งอุตม ท. มีชาวอุตมเป็นต้นขาวอุตมเป็นต้น อาดปรินอ
ชื่อว่าอันมากรคุ้งอันรู้ 1 ป. ส่วนว่า ปริมาณ อ. อนันรอป
โขนสุด ซึ่งโขนอ ปฏิญาณสาขาเสน ด้วยอำนาจแห่งความหมาย
รู้ว่าปฏิญาณ อาหาร ในอาหาร ตีรณปริญญา ชื่อว่าอันกำหนดคุ้งด้วย
อันไตรตรอง 0 ฉนุมราคาปกตุมณฑา อ. ญาณอันเป็นเครื่องรู่
ไปรมาศึงความกำหนดคุ้งแมงแห่งความพอใจ ก วงฐิงรวมาร
ในอาหารคือข้าว ปาหาปรินอ ชื่อว่าอันกำหนดคุ้งด้วยนะ เอ
ชา อ.ชน ท. เหล่าได้ ปริญญา โขน่าเป็นผู้โขนอันกำหนด
รู้แล้ว ปริญญา ท. ตีติ 3 อิมิ เหล่านี้ (โหนตุ)
ย่อมเป็น .
อุปนิสิดิวนิโกปิ แม้ อ. อโมกชื่ออัปนิโหติ (อาคมา)
อันพระผู้พระภาคเจ้า คำโต้อา ทรงถือเอาล้านเทียว เอาดุก
คาถาปา ในบทแห่งพระคาถานิว่า สุขุบ โอ อนิเตโต จ อิติ ดังนี้
ที่ เหตุว่า เอาณิ ปทานิ อบา ท. ท.เหล่านั้น ดีบิ แม้ 3
นามานิ เป็นชื่อ นิพพานสุสอ ของพระนิพพานนั้นเทียว (โหนตุ)
ย่อมเป็น ๆ ทิรงอยู่ นิพพาน อ. พระนิพาน ราโคโสมาหา
อาณ อธบ สุขัญ จ ชื่อว่าเป็นธรรมชาติว่าง เพราะความไม่มี แห่งรา
และ โทษะและโมหะ ท. ด้วย เตห ราโคโสมาหี วิบุตา จ เป็น
ธรรมชาตินิพพานแล้ว จากระและโทสะและโมหะ ท.เหล่านั้นด้วย(โหดิ) ย่อมนิเป็น อติ
เพราะเหตูนี้ (ติน นิพพาน) อ. พระนิพพาน