ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค ๒ - คำฉีดพระบำมาปฏิภาค ยกที่พนแปล ภาค ๔ - หน้าที่ 44
ในกาลนี้ มิณทีโอโ อ. นายช่างแก้ว (ตา) ในกาลนี้ อดีวา
เป็นเรานั่นเทียว (อไหล่) ได้เป็นแล้ว (เอศรี) ในกาลนี้ อิติ
ดังนี้ (อูม) คำละว่า ภิกขุณู ดูก่อนภิญญา ท. อติเดช กาเล
ในกาลแม้อ้วนไปแล้ว คา นา อ. นางกานา ทุมมนา เป็นผู้มีใจ
อันไทยประทุษร้ายแล้ว อาวิสิฏฺฐา เป็นผู้มีจิตอันบุ่มมส์ หฤควาเป็น
เอ๋ อย่างนี้ วิปุโลสนุตฺตติ เป็นผู้มีจิตอันอ่อนอุ้งใสบแล้ว จวนแน
เพราะคำ มม ของเรา โอโล ได้เป็นแล้ว สานนอกกรโท วิธ
รวกะ อ. หัวแหน่งน้ำใจแล้ว อดี ดั่งนี้ อนุสนุ งมดูว่า ฯ
เทสนานด์ เมื่อจะทรงสับต่อ ช่องอนุสนุ แสดงดังธรรม อาท ตรัส
แล้ว คำ ซึ่งพระกาทา อิม นี่ว่า
รหโท อ. หัวน้า คุโณธี อันเลิก วิปุโลน เป็นหัวน้ำใสแล้ว อนาวิโล เป็นหัวน้ำไม่
นุ่มมัว (โหติ) ยอมเป็น ยาpi แม้นใด
ปณฤทิฏ อ. บัญติท ท. สุภาวนา ฟังแล้ว มุฎามิน
ซึ่งธรรม ท. วิปุโลสนุตฺตติ ย่อมผ่องใสริษยา เอ๋
ฉันนั้น อิติ ดั่งนี้ ฯ
ไโย อุกกุณโต อ. หัวแหน่งน้ำใจ เสนายนคริ นายคริ เมื่อเสนา
ตรูจรนิยาย ม่เมืองค๔ โอคหนัดา ข่มลงอยู่ น ฯ กุฎิ ย่อม
ไม่กระเพื่อม (โท) อุกกุณโต อ. หัวแหน่งน่านนี้ เอรัสโบ อันมี
รูปอย่างนี้ รหโท อิติ ชื่อว่าหัวน้ำ ตถก คาถา ในพระคาถานั้น