ข้อความต้นฉบับในหน้า
2.12 การเจริญสีลานุสติเพื่อให้เข้าถึงพระธรรมกาย
ในคัมภีร์วิสุทธิมรรคกล่าวไว้เพียงว่า เมื่อเจริญสีลานุสติอย่างนี้แล้ว จะทำให้ได้เพียง
“อุปจารสมาธิ” แต่ในวิธีปฏิบัติเพื่อให้เข้าถึงพระธรรมกายนั้นเมื่อปฏิบัติจริง ๆ สามารถเลยไปกว่า
“อุปจารสมาธิ” ได้ โดยการปฏิบัติดังนี้
วิธีแรก เมื่อระลึกถึงศีลจนใจแช่มชื่นดีแล้ว ให้วางใจนิ่ง ๆ เฉย ๆ ตั้งมั่นไว้ที่ศูนย์กลางกาย
อย่างต่อเนื่อง จนนิวรณ์ทั้งหมดสงบระงับราบคาบ ใจก็จะรวมตกศูนย์เข้าไปถึง “ดวงปฐมมรรค”
ภายในได้
วิธีที่สอง เมื่อระลึกถึงศีลจนใจแช่มชื่นดีแล้ว ให้ตรึกถึงสิ่งที่เป็น “ตัวศีล” ได้แก่ ความ
บริสุทธิ์ที่มีอยู่ภายใน คือ “ดวงศีล” มีลักษณะเป็นดวงกลมใสสว่าง พอถูกส่วนใจก็จะรวมตกศูนย์
เข้าไปถึง “ดวงปฐมมรรค” และ “ดวงศีล” ที่แท้จริงได้ หรืออาจตรึกถึงสิ่งที่มีลักษณะคล้าย
“ดวงศีล” ภายใน เช่น “ดวงแก้วใส” หรือ “พระจันทร์ในคืนวันเพ็ญ” ที่ปราศจากเมฆหมอก
โดยมีความบริสุทธิ์แห่งศีลเป็นอารมณ์ พร้อมกับบริกรรมภาวนาว่า “สีล สีล” หรือ “ศีล ศีล”
จากนั้น ก็ปรากฏเป็น “อุคคหนิมิต” จนเป็น “ปฏิภาคนิมิต” แล้วใจก็จะรวมตกศูนย์เข้าไปถึง
“ดวงปฐมมรรค” ได้เช่นกัน
2.13 อานิสงส์ของสีลานุสติ
การมีศีลบริสุทธิ์เป็นสิ่งจำเป็นในการปฏิบัติธรรมทั้งปวงไม่ว่าจะเป็นการเจริญกัมมัฏฐาน
วิธีใด ศีลบริสุทธิ์ดีแล้วจะเกิดคุณธรรมต่าง ๆ ขึ้นตามลำดับ คือ อวิปปฏิสาร ปราโมทย์ ปีติ ปัสสัทธิ
สุข สัมมาสมาธิ ยถาภูตญาณทัสสนะ นิพพิทา วิราคะ วิมุติญาณทัสนะ อันเป็นที่สุดแห่งกองทุกข์
นอกจากนี้ การตามระลึกนึกถึงศีลจะยังให้อานิสงส์อีกมากมายหลายประการคือ
1. ทำให้เคารพพระพุทธ
2. ทำให้เคารพพระธรรม
3. ทำให้เคารพพระสงฆ์
4. ทำให้เอื้อเฟื้อต่อศีล คือ ยินดีปฏิบัติศีลอย่างถูกต้อง
5. ทำให้เคารพทาน
6. ทำให้มีสติ
บ ท ที่ 2 อ นุ ส ติ 6 DOU 53