ข้อความต้นฉบับในหน้า
ก. คุณนานัย คือ การนับ ในช่วงแรกของการทำความเพียร ควรเริ่มต้นด้วยการนับ
ก่อน เวลานับก็ไม่พึงนับให้ต่ำกว่า 5 และไม่พึงนับให้เกิน 10 และไม่ควรนับให้ขาดช่วงควรนับ
ให้ต่อเนื่องกันไป เพราะถ้านับต่ำกว่า 5 จิตจะดิ้นรนเนื่องจากอยู่ในช่วงอันคับแคบ เหมือนโคที่
ถูกขังอยู่ในคอกแคบๆ ดิ้นรนอยู่อย่างนั้น ถ้านับเกิน 10 ขึ้นไปจิตก็จะคอยพะวงอยู่กับการนับ
และถ้านับขาดช่วงไม่นับให้ต่อเนื่องจิตก็จะหวั่นไหวไปว่ากัมมัฏฐานของเราจะถึงที่สุดหรือไม่หนอ
เพราะฉะนั้นจึงควรเว้นจากการนับที่เป็นโทษเหล่านี้เสีย ในการนับนั้น แบ่งออกเป็น 2 ตอน คือ
1. ช่วงแรกให้นับช้าๆ เหมือนคนตวงข้าวเปลือก (ธัญญมาปกคณนานัย) คนตวงข้าว
เปลือกในสมัยโบราณเมื่อตักข้าวเต็มทะนานแล้วก็จะขานว่า หนึ่ง แล้วจึงเทลงไป เมื่อตักอีก
เห็นหยากเยื่อสิ่งใด ก็จะหยิบออก แล้วจึงนับขานว่า หนึ่ง หนึ่ง ในคำว่า สอง สอง ก็ทำนองเดียวกัน
ผู้เริ่มทำความเพียรก็เช่นเดียวกัน จึงกำหนดลมหายใจเข้าลมหายใจออกที่ปรากฏอยู่ แล้ว
กำหนดนับลมที่เข้าออกอยู่นั้น โดยเริ่มต้นนับจาก หนึ่ง หนึ่ง จนถึง สิบ สิบ อย่างนั้นเหมือนกัน
ซึ่งในการนับมีวิธีการนับเป็นคู่ คือ
ลมออกนับ 1
ลมเข้านับ 1
ลมออกนับ 2
ลมเข้านับ 2
ลมออกนับ 3
ลมเข้านับ 3
ให้นับเช่นนี้ จนถึง 5,5 แล้วตั้งต้นใหม่จนถึง 6,6 ย้อนนับตั้งต้นใหม่ถึง 7,7จนถึง
10,10 แล้วย้อนมาที่ 5,5ใหม่ ดังนี้
1,1 2,2 3,3 4,4 5,5
1,1 2,2 3,3 4,4
5,5 6,6
1,1 2,2
3,3
4,4
5,5
6,6
7,7
1,1 2,2
3,3
4,4 5,5
6,6
7,7
8,8
1,1 2,2
3,3 4,4 5,5
6,6
7,7
8,8 9,9
1,1 2,2 3,3 4,4 5,5 6,6
7,7
8,8 9,9 10,10
1,1 2,2 3,3 4,4 5,5
2. ช่วงหลังให้นับเร็วขึ้น เหมือนการนับของคนเลี้ยงโค (โคปาลูกคุณนานัย) ธรรมดา
คนเลี้ยงโคที่ฉลาด จะเตรียมก้อนกรวดใส่ไว้ในพก เดินไปที่คอกวัวแต่เช้า แล้วเปิดประตูคอก
ให้วัวออกมา เมื่อวัวเดินผ่านประตูก็จะโยนก้อนกรวดไปด้วยพร้อมกับนับว่า 1,2 ถ้าหากวัวเดิน
134 DOU สมาธิ 6 ส ม ก กั ม ม ฏ ฐ า น 4 0 วิ ธี (1)