พระธรรมและพระเถระในพระพุทธศาสนา : หน้า 3/152

นี่คือข้อความที่ได้จากการ OCR ของภาพ: ประโยค๒ - คำณิพระมิมทัปฏิจกา ยกศหัพล ยังธรรม กุลลี อนันต์กุล ภาวะ ใหเป็นอยู่ ปฏิตยา เพื่ออ้นบรรจง โอกคุมบุตร ซึ่งธรรม อันเป็นแกนกลม จากสิฉเป็นเครื่องประกอบ ปาปฏุ ใงบรรจุ สุพพลโยชนาญ ซึ่งความ สิ้นไปแห่งสังโยชนทั้งปวง อนุปุพเพน ตามลำดับ อิติด นี่สิ ปากเเสคู่ เพื่ออ้นรงประกาศ ต อุดม ซึ่งเนื้อความนั้น ๆ ก็ร ได้ยินว่า หฤติ อ.ซาง เอกาจริก ตัวที่ไปตัวเดียว วฑุมกี ปาทสุด อิโรครณาวน กด์ อุดตโน อุปาก ธวา สพพลสต์สส หฤติปลิดกสส ทายโก ตัวซึ่งอุปการะ อนามยช่าง ไม้ ท. กระทำแล้ว้ แก่นน โดยความเป็นอันตรามซึ่งเท่า ให้เป็น เท่าไม่มีโรค แล้วจึงให้ ซึ่งลูกแห่งช้าง ตัวมีอวัยวะนี้ไปบงจาว ตา ในกาลนั้น สาธุปุเดโโร เป็นพระเถระชื่อว่าสมิรุต อโลสี ได้ เป็นแล้ว (เอตริ) ในกาลบนี้ ๆ (สกฺถา) อ.พระศาสดา กถุตวา กรุณตรัสแล้ว ชาติกึ่ง ชาตา อารพูก ทรงพระปรารท เกรึ่ง พระเถระ เถื่ พระเถระ เก่า อย่างนี้ อารพูก ทรงพระปรารท ราชกู เรีง พระเถระชื่อว่าวาระ วตวา ตรัสแล้วว่า ภูกาน คู่อโนภิก ขา ภิวา พิงเป็นผู้ เพียงดังว่าภิกษุชื่อวาระ ภิวา พิงเป็น (อาริยม) โสภา