ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค ๒ - คำฉิ่งพระมัมาปฏิคุณ ยกที่ทระเปล่า ภาค ๔ - หน้าที่ ๔๘
ตัวอาหาไน ท. มิร้อย้ำเป็นประมาณ ดื่มแล้ว ด้วยน้ำ กรองแล้ว
ด้วยผ้าเก่าอันสำเร็จแล้วด้วยเปลือกปอ ท. มุฑุตา วิริสุทธิ เป็นรวกะ
นำมาแล้วพระนำหวาน (หุวดา) เป็น น. ทุฑุตา วิริสุทธิ เหี่ยวไป
บันลืออยู่แล้ว บุพเฟีย แมในกล่อก่อน อิด ดังนั้น ทุสนโด เมื่อ
ทรงแสดง ก็รี ซิ่งรียา เตส คุรภา แห่งพา ท. เหล่านั้น
ธัญญา เตส คุรภา สุกัท สุตวา ปุจฉินดา โพธิสตน ดนโธ
กดิษ อันพระโพธิสัตว์ ผู้นพระราชา ทรงตั้งแล้วซึ่งเสียง
ของพา ท. เหล่านั้น ก็รามแล้ว ทุแล้ว แก่พระราช กฤดุกา
ตรัสแล้ว วาโลภาคตึ่ง ว่าโลกภาคตึ่ง ว่าโลกภาคตด อิมิ นี้ว่า
(ราชา) อ. พระราชา (ปุจฉ) ตรัสถามแล้วว่า
มิโก อ. ความเมา ชายตี่ ย่อมเกิด คุรุภา
แกพา ท. ปิ๎วา เพราะดื่ม วาโลภ ซึ่งน้าหาง
อุปปรัส อันมีร้อนน้อย นินิว อันละ จ แต่ว่า
มิโก อ. ความเมา น สุงชายติ ย่อมไม่เกิด
สินุนา แก่มาสิ้นพ ท. ปิ๎วา น เพราะดื่ม
รส ซึ่งรส ปริติ อันประณีต อัน นี้ (กีรณา)
เพราะเหตุอะไร (อิติ) ดังนี้ (โพธิสตูโต)
อ. พระโพธิสัตว์ (อาน) กราบทูลแล้วว่า ชนุนท
ข้าแต่พระราช ผู้เป็นออมแห่งนา โส คฤโระ
อ. พานนั้น นิธนาชูใจ เป็นสัตว์มีวัตรอันละเออ