การศึกษาเกี่ยวกับพระธัมมปฏิโมกข์ : หน้า 47/152

ประโยค๑- คำยันพระธัมมปฏнёติยกลำคํานี้แปลภาค ๔ หน้าที่ ๔๗ เรื่องกิญจู ๕๐๐ ๑๐. ๔๕/๑๓ ตั้งแต่ สตฺถา ธมมสง คณฺวา กิญฺฉวา เป็นต้นไป สตฺถา อ. พระศาสดา คณฺวา เสฏฺฐิไปแล้ว ธมมสง สู่ธรรม สภา ปฐมติวา ตรัสถามแล้วว่า กิญฺฉวา คุฬฺภนิกญฺอ ท. ตุมเห อ. เธอ ท. กถเณ ย่อมกล่าวว่า กิญฺฉวา ซึ่งเรืองอธิ เออไท ดังนี้ (วนฺท) ครับเมื่อกล่าวว่า (มยฺอ) อํพรององค์ ท. (ถมฺยุ) ย่อม กล่าวว่า อิติ นาม วาจู๋ ซึ่งเรืองอธิ อิดิ ดังนี้ (แดทิ ภิกฺขุ) อันภิญฺญู ท. เหล่านั้น วุตฺตุ กราวทูลแล้ว วทวกา ตรัสแล้วว่า เอเต วิมาเสทา อ. บุคคลผู้อื่นเจริญอาหารอันเป็นคน ท. เหล่านั้น นิพฺพตฺตา บันเกิดแล้ว กุฏฺธโภนิโย ในกำเนิดแห่งพล คฑุรภา นิรีน อุทก ซึ่งอ้อนเลอ อุปฺปสฺส อนิมิสฺสน้อย คติ อันนี้แล้ว สงฺฆ ซึ่งอันบัวว่า วาโลกา น้ำหาง อติ ดังนี้ ปูชาสถาน อาชานิสิ้นสุน-์- วา อุลตรสมนุทกาปนํปิตวาเสส อุเปจฺจรสภู สุรณํ มทุภิวา มหิจโลคามิ (ตสส อุกฺกส อุกฺกสุ ปุคฺคลน) ปริสุทิฏฺฐตา เพราะความ ที่แห่งนํานัน เป็นน้ำอันบุคคล ขําแล้วซึ้งกินอันเป็นคน อันเหลือ ลงจากน้ำอันบุคคลกระทำแล้วด้วยลูกจันทน์อันมีรสอันสด อันมัสสินธฺ