ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยคโคลง - คํานิธีรำมะนาฏที่ถูกต้อง ภาค ๔ - หน้าที่ 131
(อาหาร) กล่าวแล้วว่า อาหาร อ้าข้ายา น ชานามิ ย่อมไม่ทราบ
ปฏิพานานารํ ศึ่งเหตุอันเป็นเครื่องห้าม อิติ ดังนี้ (พรหมโมน)
อ. พรหมณ์ (ปฐม) ถามแล้วว่า คุณตา ข้านั้นผู้เจริญ ปน ก็
โก อ. ใคร ชานยุพ พึงทราบ อิติ ดังนี้ (สหายพรหมโมน)
อ. พราหมณ์ผู้เป็นสหาย (อาหาร) กล่าวแล้วว่า สมโณ อ. พระสมณ
โคดม ผู้โคดาว (ชานยุย) พึงทราบ คำว่า อ. ท่าน คุฒวา จงไป
แล้ว สมนิทิติ สําสำนัก ตสสุ สมคุส สุ คมมสุข ของพระสมณะผู้อโคดมนัน
ปุณฑริ จงถามเกิด อิติ ดังนี้ ๓ (พรหมโมน) อ. พราหมณ์ (อาหาร)
กล่าวแล้วว่า อา อ. ข้าพเจ้า คจฺฉนุต โเมื่อไป ตดฺดา ธานา ใน
ที่นั้น ภายามิ ย่อมกลัว คปลิปนานิโ แต่่อนเสื้อรอบแห่งตะ
อิติ ดังนี้ ๓ (สหายพรหมโมน) อ. พราหมณ์ผู้เป็นสหาย (อาหาร)
กล่าวแล้วว่า สง ถ้าครู ปฺุคสันโ โอความสีนในบุญต องค์
มืออยู่ เต แก่นานใช่รึ ควุ อ. ท่าน อนุติวา “ไม่คิดแล้ว” ปปลิรานิ
ชึ่งความเสือมรอบแห่งตะ คณุตา จงไปแล้ว สนิทกิต สําสํานัก ตสุ ของพระสมณะ วนที ถาวี อวยบังกมแล้ว สง เอง ตา
ก่อนฯ
สตตา อ. พระสมณา อาหตรัสแล้วว่า คว อ. ท่าน ที่มายุโก
จงเป็นผู้มีอายุยาว โหรี จงเป็นเกิด อิติ ดังนี้ วฤๅดา ตรัสแล้ว
ตาเอว เหมือนอย่างนั้นนทีเทียว ตุสสา ปาชเตยา แก่ชาบดั้น