การวิเคราะห์ธรรมะในพระสูตร : หน้า 91/152

ประโยค๒– คำฉีพระอิ่มปาฏิหยก ยกที่พาแปล ภาค ๔ - หน้าที่ 91 (โดย ภิกขุ) อ. ภิกขุปได ปริวีรสโม เป็นผู้สมอ ด้วยแผ่นดิน อินทภูมิพล เป็นผู้เปรียบด้วย เสาเขื่อน ตา เป็นผู้ล้าง สุขโพธิ เป็นผู้มีวร อันดี อปลกกโม เป็นผู้มีกลาสเพียงดวงว่า เปื้อนตามไปบราณแล้ว (หฐวา) เป็น รฑโท อิว รวกะ อ. ห้วงน้ำ อปลตกกฤม อนมีผือตตม ไปปราสะแก โน วิรุญติ ย่อมไม่นร้าย สาคร อ. สงสาร ท. น วมณี ย่อมไม่ม (ตุตส ภิกฺขูโน) แก่ภูกูนั่น ตากโน ผู้งคึ อิติดังัง ฯ อุตโข อ. เนือความว่า ภิกขู คู่อภูกนีท ท. (ชนา) อ. ชน ท. สุกินี คนุมาลานีที นิฏฺฌปนุตติ ย่อมถึง ซึ่งของสะอาด ท. มีของหอมและดอกไม้เป็นต้นบ้าง อสุจินี มุตกุตรสาทนี นิฏฺฌปนุตติ ย่อมทิ้งซึ่งของไม่สะอาดท. มีสูตรและคู่อื่นเป็นต้นบ้าง ปริวิจิ บน แผ่นดิน ดา อ. งิ่ง ทรากากโย นามา อ. ชนะ ท. มีเต็กเป็นต้น อุโมงมนุญดี ย่อมเข่าปีสวาสะรังบัง อุทยนดี ย่อมถ่ายอวาจารบัง อินทิลึ ซึ่งเสาเขื่อน นิขาติ อนบุคคลฝังไว้แล้ว นครวารใกล้ ประตูแห่งเมือง ปิ่น แต่ว่า อปลฺฌ ชนา อ. ชนะ ท. เหล่านี้อีก สกลโณติ ย่อมสักกา เร อินทภูมิ ซึ้งเสาเขื่อนนั่น คุนฺมาลาทีท อุตฺฌูล ด้วยวัตถุ ท. มีของหอมและดอกไม้เป็นต้น อนุโรโจ อ. ความยินดี นอร อุปุปชชติ ย่อมไม่เกิดขึ้นนั่นเทว วิริโย อ. ความยินร้าย น (อุปุปชชติ) ย่อมไม่เกิดขึ้น ปจวิยา วา แก่แผ่น