ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค ๒ คำฉิมพระมิ่งมาทุรคลา ยกให้พี่แปล ภาค ๔ หน้า ๓๘
ทราบแล้ว ตู ปวดตี่ ซึ่งความเป็นไปท่วเร็น อามี ได้เสด็จไปแล้ว
ตลก ฉาน ในณั้น ๑ กุมภา อ.มาราคอของนางกาญจนา วุนฑิวา
ถาวบังคมแล้ว สกุฏิ งิพระศาสดา นิสมปา ลิพระศาสดา
ให้ประทับแล้ว ปุณฑตาสน มบนอานะอันตนปลดแล้ว อากาส
ได้คลายแล้ว ยาญคูชฌช ซึ่งข้าวยากอและวัตถุอันบุคคลรึพึงเดี่ยว ๆ
สกุฏิ อ. พระศาสดา กตปาตโล มีผู้พระกระษารอันบุคคล
พึงกินแต่เช้าจนกระทั่งแล้ว ปัจจิ ครรสมแล้วว่า กาญจ อ.นาง
กาญจนา (คตา) ไปแล้ว กิซาน ณ ที่ไหน อิติ ดังนี้ ๆ (กาญฺ)-
มาดา อ. มาราคอของนางกาณา (อาห) กราบทูลแล้วว่า ภนุต ข้าแต่พระองค์
บังเอิญ เอสา กาญจ อ. นางกาญจนา ก็สิวา เห็นแล้ว ตูมเห ซึ่งพระองค์ ท. มุก เทิอ
ดูมเห ซึ่งพระองค์ ท. มุก เป็น โรนุตติ จิต ยืนร้องไห้อยู่แล้ว อิต ดั้งนี้ ๆ
เรา (มุกฺฤทฺฒา) ผู้เป็นคนอี๋อเป็นแล้ว (โรนุตติ จิตา) ยืนร้องไห้อยู่แล้ว ก็การณา เพราะเหตุอะไร อิติดังนี้ ๆ (กานุมนา) อ.
มาราคอของนางกาณา (อาห) กรุงทูลแล้วว่า ภนุต ข้าแต่พระองค์
ผู้เจริญ เอสา กาญจา อ. นางกาญจนา อกิโกสติ ยอมค่า ปริมาณดี
ยอมนิพาน ภิกขุ ซึ่งภิญญา ท. ตสุมา เพราะเหตุนัน (เอสา กาญนา)
อ. นางกาญจนา ทีสวา เห็นแล้ว ดูมเห ซึ่งพระองค์ ท. มุก เป็น
ผู้ก่อุ ทุวา เป็น โรนามา จิต ยืนร้องไห้อยู่แล้ว อิต ดั้งนี้ ๆ