การบูชาผู้ปฐมวัยในพระพุทธศาสนา คัณฐีพระธัมมปทัฏฐกถา ยกศัพท์แปล ภาค 4 หน้า 136
หน้าที่ 136 / 152

สรุปเนื้อหา

บทความนี้สำรวจความสำคัญของการบูชาผู้บูชาพระพุทธเจ้าในพระพุทธศาสนา รวมถึงการกราบไหว้และการอธิษฐาน โดยเฉพาะในวันสำคัญต่าง ๆ สำหรับพระภิกษุและสามเณร ซึ่งเป็นการบูชาเพื่อแสดงความเคารพและความตั้งใจในการปฏิบัติธรรม กิจกรรมต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้องได้รับการถ่ายทอดผ่านพระธรรมคำสอนที่สำคัญและตามที่ระบุในโบราณวัตถุการศึกษา เพื่อเสริมสร้างความเข้าใจและการปฏิบัติที่ถูกต้องในพระพุทธศาสนา

หัวข้อประเด็น

-การบูชาในพระพุทธศาสนา
-บทบาทของพระภิกษุและสามเณร
-การกราบไหว้และอธิษฐาน
-แนวทางการปฏิบัติในช่วงเวลาเฉพาะต่าง ๆ

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยคๅ - คันธีร์พระม์ที่ถูกต้อง ยกศพท้เปิด ภาค ๔ หน้า ๑๓๖ ดังนี้ ตกฺ ปทส ใบ ว ท.เหล่านั้นนา (ปกสุด) แห่งบว่า อวิตานสีสุต อิติ ดังนี้ ๆ อุโธ อ.อรรถว่า คิพิสุด ทหารมคณีบี อปายามสุด วา อวิตานาเน นิจิ ปูชนบดสุด วา แก้กุสัล ผู้่อนน้อยอยู่หรื่อ ว่า ผู้บูชาอธิ์ ด้วยการกราบไหว้เป็นนิช แม้น ภิกษุหนุ่มและสามเณร ผู้บูชแล้วในวันนั้น วา ปฺน ก็หรือว่า ไปพุทธสุด แก่บรรพชิด อปลายานบสุด วา ผู้อต้อนน้อยอยู่หรื่อ อวิตานาเน นิจิ ปูชนบดสุด วา หรือว่าอผู้ชานบฺตามุษ คุณ- วฑฺฑฺถม ปูชนบด ในบุคคลผู้ธัญญังแล้วว่า ไปพุทธชาย วา โดยอับบรรพชาหรือ อุปสมบท วา หรือว่าโดยอุปสมบท คุณ- วฑฺฑฺถม ปูชนบด ในบุคคลผู้ธัญญังแล้วว่าคุณ (อิติ) ดังนี้ (ปกสุด) แห่งว่่า วุฒปปาจโน อิติ ดังนี้ ๆ (อัฏโค) อ.อรรถว่า อายุมณ ครั้นเมื่ออายุ วุฒุมาน เจริญอยู่ อายุ อ.อาย วุฒติ ย่อมเจริญ ย่อทึติ กาล สิ้นกาลอันมี ประมาณเท่าใด อิตริปี ชมมา อธรรม ท. แม้หล่านอันนี้ ดังดัง กาล วุฒนุตออ ย่อมเจริญ สิ้นกาลอันมีประมาณเท่านั้นเทียว ให้ ด้วยว่า กุลอา อุกส ปุณฺณาสวาสุสลำหวั(_อุตตโค) ปุณฺวิสตวาสกลาเป แม่นากาลแห่งคมมีปิยสักขาเป็นประมาณ โส
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More