อุดมณุติสุต: ความสำคัญของวาจาในธรรม : หน้า 107/152

ประโยค๒ - คณิตจิรพัชรมนท์ฐ์ถูกูฎา ยกพัทธเปล ภาค ๔ - หน้าที่ 107 คำหนึ่ง อุดมณุติสุต อันอาลัยแล้วซึ่งประโยชน์ เส ยโยเอา เป็นวาจา ประเสริฐว่านั่นเทียว (โหติ) ย่อมเป็น อิติ ดังนี้ อุดมณี มฤตุณา ชมม์ เทสนามโณ เมื่อจะทรงสื่อ ซึ่งอุดมณี แสดงซึ่งธรรม อาหาร ครังแล้ว คำซึ่งพระอาคม อิม นี่ว่า เจ หากว่า วาจา อ. วาจา ท. สหสัมปิ แม้อื่น มีพันเป็นประมาณ อุดมดปทสัญญติ เป็น วางประกอบแล้วด้วยอเนิ่นมีประโยชน์หามิได้ (โหนฑติ) ย่อมเป็นไซร้ (ปุโดกโล) อ. บุคคล สุภาว ฟังแล้ว ย่อมเข้าไปสงบ (๓) อุดมป่า อ. บท อันมีประโยชน์นั้น เอก บบทึง สญใย เป็นบท ประเสริฐกว่า (โหติ) ย่อมเป็น อิติ ดังนี้ คตุกู ปทสู ในเบน ท. เหล่านั้นนา (ปน) อ. ทวา สหสัมปิ อิต ดังนี้ ปริจฉานวิน เป็นคำอันเป็นเครื่องกำหนด (โหติ) ย่อมเป็น ฯ อุดโท อ. อธิบายว่า เจน แม้กว่า วาจา ท. ปริจฉานา อนันต์กตำนาดแล้ว สหสมณ ด้วยพันเอว อันดับ อิติ คือ อภิ สหสัม อ. พันหนึ่ง เทว สหสถนา อ. พัน ท.๒ โหนฑติ ย่อมเป็นไซร ้ จ กิ ตา วาจา อ. วาจา ท.เหล่านั้น อุดมทุปสัจติ เป็นวาจา ประกอบแล้วด้วยประโยชน์หามิได้ คือว่า สหัธด๎ เป็นวาจาประกอบแล้ว ปกติ ด้วยบท ท. อนิคุณเกิ อันมีประโยชน์หามิได้ ปากเกราะ อัน ประกาศ อากาสวนุปพทธวฉตวนวณวณทินี วุฒฉิน ซึ่งเรื่อง ท. มีการ