พระเทพฤทธิ์สถะ - การให้และการอดทน : หน้า 84/152

ประโยค - คำฉันพระธีรมปทุมถวาย ยกที่พ่อแปล ภาค ๔ หน้า 84 เรื่องพระเทพฤทธิ์สถะ ๑๙. ๕๙/๕๙ ตั้งแต่ โส ศิริสมา อนโดความ เอก เป็นต้นไป ก็ ได้ยว่า โส อายุสมา อ. ท่านผู้มีอายุ นั้น จริวา เที่ยว ไปแล้ว เอก วีดี สู่ณุสายนายอันตราม ในภายใต้แห่งบ้าน ปิณทาย เพื่อปิณทายปะ กฎวา กระทำแล้ว ภูติจิต คิ้วด้วยอัต จิริวา เที่ยวไปแล้ว อปรี วิธี สู่ณุสายนายอันตรา ปูน อีก อรานาย ถือเอาแล้ว กูร ซึ่งข้าวตาก สุภุ อันเหงา หรืจอา นำไปแล้ว วิหาร สู่จิระ ปฏิสเมดาวา เก็บไว้แล้ว (จินตวา) คิดแล้วว่า ปิณทาปดปริสน นาม ชื่อ อ. การแสดงหาชึ่งปิณทาบ นินทภูมิ เนืองนิตย์ ทุกข์ เป้นทุกข์ (โหติ) ย่อมเป็น อิติ ดังนี้ ติดป่า ยังวั้นแม่สิ้นน้อย วิตรีนเมดวา ให้เนอล่างไปศยาแล้ว มนดสูขน ด้วยความสุขในบทาน อุดา ครั้นเมื่อความต้องการ อาหารฯ ด้วย อาหาร สด มีอยู่ ปราณฑูติ ย่อมฉัน ต กูร ซึ่งข้าวตากนั้นๆ ภิกษุอ.ภิญญ ท. ณดา ทราบแล้ว อุปมาชิตวา ยกโทษแล้ว อารโณงค์ คราบพูดแล้ว ตูด ฯลฯ ซึ่งเนื้อความนั้น ภาวิโด แก่พระผู้มีพระภาค เจ้า ฯ สตา อ. พระศาสดา ปญฺญาปดาวา แมทธรงบัญญัตติแล้ว