ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค๒ - คำบรรยายพระมามาจุทธที่อทุสกาล ยกศีรษะแปล ภาค ๔ - หน้าที่ 36
อิท อุดฏิป อ. อรรถปริย ว่า เนติฏิกา อ. ชนูไข่ น ท.
นายณัฐ ย่ำนำไป อุดกี้ ซึ่งน้ำ รุ่งอา ตามความชอบใจ อุดโทน
แห่งตน อุดฏิป แม้ อ. นายช่างคร ท. ตาปูดา ยิ่งอุดฏิให้ร้อน
แล้ว นายณัฐ ย่ำดัด เดชิน ซึ่งลูกคร คือว่า กรณีติ ย่อมกระทำ อุฏ
ให้ตรง คฑุฉากปี แม้ อ. ช่างฉาก ท. ตฤณจิตา เมื่อจะฉาก อุดลาย
เพื่อประโยชน์ เนื้อที่นี่ น ฏฐุณิ แก้วดุ ต. มีคุณเป็นต้น นายณฺติ
ชื่อว่าอ่อนดัด ทุรุณี ท ไว้ นิยติ บันฑิต ท. กูวา กระทำแล้ว เอกฏิภัฏ การณ
ซึ่งเหตุอันมีประมาณเท่านี้ อามรุมณี ให้เป็นอรามณ์ เออ อย่างนี้
โสดาตูบุตรคุณตานี คุณชาตานี ยงคุณชาต ท. มีโสดาปฏิมรรก
เป็นฉัน อุปเทณดา ให้โคติ้นอยู่ ทนมณี ชื่อว่ามีฝักไว้ อุดคำ
ซึ่งตน ปาน แต่อว่า อรทะคต ครับเมือความเป็นแห่งพระรัตนฺธ์
(ปุณฺณิติ ฐ) อนันติต ท. ปณต บรรลุแล้ว (เต ปณฺฑิตา)
อ. บัณฑิต ท.เหล่านั้น เอกฏิญาตนาถา นาม ชื่อว่าเป็นผู้ฝึกแล้วโดย
ส่วนเดียว โณญติ ย่อมเป็น อิติ ดังนี้ (ภาดา) วุฒิ เป็นคำ
อธิบายอันพระผู้มีพระภาคเจ้ายตรัสแล้ว โทฎิ ย่อมเป็น ๆ