การศึกษาและการสอนในพระพุทธศาสนา : หน้า 13/152

ประโยค๒ - คำฉ Trib มามารูฉ ยกพี่พ (โย ปุกโโล) อ. บอกว่า อ้อมรำสอน พิง พำรำสอน เอ๋ อย่างนี้ อิติ ด้วยประการนี้ (อิติ) ดั่งนี้ ตกุต ปาสุ ไบนา ท. เหล่านันนา (ปกสุ) แห่งบวกว่า ออโท อ. อรรถว่า นิวาเรหย พิ้งห้าม อกุลสมม นจากธรรม อันเป็นบุตร คือว่า ปฏิครูฉ พิ้งได้อยู่เฉพาะ กุลสมม ในธรรมอันเป็นบุตร อิติ ดังนี้ (ปกสุ) แห่งว่า อสุกา อิติ ดังนี้ ๆ (อุตโต) อ. อรรถว่า ปุคคล โอ อ. นั้น คือว่า เวอู ไปู้ปอย่างนี้ ปีใหม่ เป็นผู้เป็นที่รัก สปุรสมของสัตบุรม ท. พุทธทัน มีพระพุทธเจ้เป็นต้น โทอ ย่อมเป็น ปน แต่ว่า เฮ ชนา อ. ชน ท. เหล่าใด อทิฤฏฐูธมาม เป็นผู้มีธรรมอันไม่เห็น แล้ว วิฑุณบูโลกา เป็นผู้มีโลภในเบื่องหน้ามนามวิเศษแล้ว อามิจกญา จเป็นผู้เห็นซึ่งอามิส ปพชิตา เป็นผู้บูชแล้ว ชีวิตตาย เพื่อประโยชน์แก้วิ คีริด (โหนุติ) ย่อมเป็น โอ่ ปุกโโล อ. บุตคลนั้น โอวาทโก ผู้กล่าวสอน อนุสาสโก ผู้รำสอน อุปโย เป็นผู้ไม่ เป็นที่รัก เด๋ ชนา ของชน ท.เหล่านั้น อสติ ชื่อว่าผุ่นเป็น อัสตรูม วิชุนดานี้ ผู้มิแทงอย มูษตดดี ด้วยหอกือปาก ท. เอ๋ว อย่างนี้ว่า คู๋ อ.ท่าน อุปชฌาโฉ เป็นพระอุปโมยะ อุมาหา ของข้าพเจ้า ท.(อิส) ย่อมเป็น น หมาได้ อาริโย เป็นอาจารย์