คำฉิฺมพระ มิฺมาทิวรํญ๖ : หน้า 17/152

ประโยค ๒ - คำฉิฺมพระ มิฺมาทิวรํญ๖ ยกพระพาสแปล ภาค ๔ หน้าที่ 17 ย่อมเป็น (ชนา) อ. ชนา ท. นิฺยชกา ผู้ทำชวน อุุณา น ในฐานะ อันไม่ควร สนจิฺฉนานทิกา วา อันมีภาระที่ตอ้เป็นต้นหรือ เอกวิสติอนสนบาเกท วา หรืออันมีภาระสาองบนไ่ด้วา ๒๐ เป็นประเภท ปุริสมา นาม ชื่อว่าเป็นบูรพวีกรม (โหนฺตุ) ย่อมเป็น เอดฺ ชนา อ. ชนา ท. เหล่านนั้น อุโภมิ แม่ทั้งสอง ปามิตุตา เจอ ว่าเป็นมิตรวบูรพด้วยนฯ (โหนฺตุ) ย่อมเป็น (ปุคฺคล) อ. บุคล น ภูชอญ ไม่พึงคบ อว่า น ปริญาเสยว ไม่พึงเข้าไปนังใกล้ ต ชนา ซึ่งชน ท. เหล่านั้น ปน แต่ว่า (ชนา) อ. ชนา ท. วิริฺตา ผู้ผิดแล้วตรงข้าม กลุยอมนิดา เจอว่าเป็นมิตรคู่งามด้วยนั่น เทอญ สปุริสา ว ชื่อว่าเป็นสัตบุรุษด้วย (โหนฺตุ) ย่อมเป็น (ปุคฺคล) อ. บุคคล ภชฺ พึงคบ ว่า่า อภัยปฏเส พิงเข้าไป นั่งใกล้ เต ชน ซึ่งชน ท. เหล่านั้น อิต ดังนี้ สฺส คาถา- วนสุส แห่งคำอันเป็นพระคาถานั่น (ปญฺญติณฺฑ) อับฺปนฺทิต (เวทฺทภูโพ) พิงทรง ฯ