ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค๒ - คำฉีพระมิมาปฏิรูป ยกที่แปลภาค ๔ - หน้า 44
ในกาลนี้ มณิกาโร อ. นายช้างแก้ว (ตา) ในกาลนี้ อ. อื่น ๆ
เป็นเรานั่นเทียว (อ โหสิ) ได้เป็นแล้ว (เอตริ) ในกาลนี้ อิด
ดังนี้ (อุทา) ตรัสแล้วว่า ภิกขุวุต กู่อนภิกษุ ท. อติเตปา กาล
ในกาลแม้อน่วงไปแล้ว กานา อ. นางกานดา ทุมนมะ เป็นผู้มใจ
อันไทยประทุร้ายแล้ว อาวิสจิตดา เป็นผู้มิจฉอันมุ่นมุ่ง หฤทวา เป็น
เอ๋ อย่านี้ วิปุโลมจิตตด เป็นผู้มิจฉอันผ่องใสแล้ว วจนเนิน
เพราะคำ มม ของเรา โอโล่ ได้เป็นแล้ว สมนอกรกโท วิว
รวบ อ. ห้วงแห่งน้ำใสแล้ว อดี ดังนี้ อนุสนัจ มณูวา มูฎวา ฯ ม
เทสนโต เม่อะทรงสืบต่อ เชออนสนัส แสดงอิฐธรรม อาศ ครัส
แล้ว คำ ซึ่งพระคาถา อิม นี่ว่า
รหโท อ. ห้วงน้ำ คบมิโร อันลึก วิปุโลน
เป็นห้วน้ำใสเดิมแล้ว อนาวิโล เป็นห้วงน้ำไม่
ขุ่นมัว (โทติ) ยอมเป็น ยากันใด
ปณุติชา อ. บันติฏิ ท. สุวาณฺฟ่า ฟังแล้ว มุมามินิ
ซึ่งธรรม ท. วิปุโลมหติ ย่อมผ่องใสรื่นเริง เอ๋
ฉันนั้น อิด ดังนี้ ๆ
ไอ อุกヶณูโว อ. ห้วงแห่งน้ำใด เสนาย ครับเมื่อเสนา
ดูตรงคินายปี แม้อธงค์ ๔ โอฆหนติยา ข่มลงอยู่ ๆ บุญดี ย่อม
ไม่กระเพื่อม (โถ) อุกฤษณโว อ. ห้วงแห่งน้ำนัน เอารูป โอ ฉันมี
รูปอย่างนี้ รหโท อิด ชื่อว่าหัวน้ำ ตดุก คาถาในพระคาถานั้น