คำบูชาพระบรมปัณฑ์อรทัย ยกที่พึ่งแปล ภาค ๔ : หน้า 97/152

ประโยค๒ - คำบูชาพระบรมปัณฑ์อรทัย ยกที่พึ่งแปล ภาค ๔ - หน้าท 97 เรื่องพระพุทธวจนเรวตะ ๒๐. ๔๙/๓ ตั้งแต่ โส ปุริโส เอหตุัง อตฺถูติ กมฺมุ กตา ว เป็นต้นไป โส ปุริโส อ. บุญนั่น กูฎา กระทํแล้ว อตฺถูติ กมฺมิง ซึ่งกรรมอันมีประมาณเท่า นิพฺพุทธิวา บังเกิดแล้ว เทวโลก ใน เทพโลก อายุหปริโยสาน ในภคเป็นที่สุดลงอร ท่องเที่ยวไปอยู่ เอหตุ กาล สินกาลอันมีประมาณเท่า จริวา เคลื่อนแล้ว เทิวโลก จากเทวโลก อกษมุ สุเมน ในมัชฌิมหนิง นิพฺพุทธโต บังเกิดแล้ว ราชกฤา ในครูลของพระราชา พรานสัจ ในเมืองพาราณสี ปาฏูนี่ ถึงแล้ว รุ่ง ชี้ความเป็นแห่งพระราชา อูเมน โดยภากเป็นที่เป็นไปล่วง ปีต ฑ แห่งพระบิดา ๆ โอ ราชา อ. พระราชานั่น (อินตฺตวา) คำรํแล้วว่า อนฺ ค. เรา คุณสิสม จัก ยิดเอา เอานิ คํฐ์ ซึ่งนคร นครหนึ่ง อิฏ ดิงิ นคราม เสด็จไปแล้ว ปริวารสี ทรงล้อมรอบแล้ว ๆ จาก อื่น (โส ราชา) อ. พระราชานั้น ปฺนิน ทรงส่งไปแล้ว สานน ซึ่งพระราชาสนว่า (นาฏรา) อ. ชาว พระนคร ท. รัชชนเทนฺ วา จนให้ ซึ่งความเป็นแห่งพระราชาหรือ ยูทิ (เทนฺตฺ) วา ร่อ งำให้ ซึ่งการรบ อติ ดิงิ นาฏราํ เพื่อชาวพระนคร ท. ๆ เท นาฏรา อ. ชาวพระนคร ท. เหล่านัน วตฺวง กล่าวแล้วว่า มัย อ. เรา ท. นออ ราชา ทสุม ทาสาม จักไม่ให้