ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค- คำจุนพระบำปาทุษฐา อย่าหล่อคำ สมุฏฐานเปิ้ด ให้ตั้งขึ้นพร้อมแล้ว
ชมภวา ในธรรมสา อุทิสุด เจาะง ดำ ปวดติ ซึ่งความเป็น
ไปทั่วไป
สตุตา อ. พระศาสดา อาคุณควา เสด็จมาแล้ว ปฏิจฉา ว่า ครีส
ถามแล้วว่า ภิกขเว ดูก่อนภิกษุ ท. ดุมเฮ อ. เธอ ท. สนใจสินนา
เป็นผู้ำำนประชุมกันแล้ว กาย ด้วยอ้อมคำ กาย นู อรไนด
อ้อมมี เอเดร้า ในกาล บัดนี้ อิตติ คงนี (วาน) ครับเมื่อคำว่า (มูย)
อ. ข้างพระองค์ ท. (สนิทสินนา) เป็นผู้ำำนประชุมกันแล้ว อิมา
นาม กาย ด้วยอ้อมคำชื่้อ (อมุหา) ย่อมมี (เอเดร้า) ในกาล
บัดนี้ อิตติ ดั่งนี้ (เหตุ ภิกขุญ) อนียภิกู ญ ท. เล่านั้น วุฒิ
กราบทูลแล้ว (วตวา) ตรัสแล้วว่า ภิกขเว คำก่อนภิกษุ ท. อิ่ม
สตุตา นาม อ. สัตว์ ท. เล่านี้ วกับิสิตดา ผู้อาศัยแล้วตั้งภาพ
เยภุญฺเขน โดยมาก ลูกา องค์แล้ว ภาวุสา ในกต ท. นั้นเทียว
วิหารนุติ อยู่ ปรากฏนิน นาม สตุตา อ. สัตว์ ท. ชื่อว่าสิ่งมีปกติ
ถึงซึ่งฝั่ง อุปกา เป็นสัตว์วิเจ้จำนวนนน้อย (โหนติ) ย่อมเป็นอิตติ
ดั่งนี้ อนุสนธิ มูดูหา ธมุโม เทสนาโต เมื่อจะแรงสื่อจอ ถืองอู-
สนธิ แสดงซึ่งธรรม อภาส ได้ทรงภายแล้ คาถา ซึ่งพระคาจา ท.
อิมา เหล่านี้ว่า
มนุษสตา ในมนุษย์ ท. หนา เย ชนา อ. ชนา
ท.เหล่าใด ปรากฏิเป็นผู้ปกติสิงสั่ง