เรื่องพระขานโกญทัจจัญญะ : หน้า 142/152

ประโยค๒ - คำนี้พระบิณฑ์พระมาที่ถูกกาย ยกพัทธเลา ภาค ๔ - หน้าที่ 142 เรื่องพระขานโกญทัจจัญญะ ๓๐. ๑๒๔/๓ ตั้งแต่แต่ก่อน อาเม วิญญปิวา ปาจิตตา เป็นต้นไป. ออกครั้งนั้น โสรา อ. โสรา ท. ปจุณตา ผู้มีร่องหัวเป็นประ มาน วิญญปิวา ปัสสันแล้ว เอก คำนี้ บ้านบ้านหนึ่ง พนัสิวา ผูกแล้ว ภณทิติ ที่ซ่อ พลานุรใป ตามสมควรแก่กำลัง อตฺตโน ของตน อาณาย ดีเอาแล้ว สีเสน ด้วยศรีสะ คจุณตา เดินไปอยู่ ตนฺตวา ไปแล้ว ทุอู สู่ไกล กินนูปร ผู้มีรูปอัปาลาแล้ว (จิณุตวา) คิดแล้วว่า มื อ. เรา ท. อดลาปิเป็นสุข ทุอู สู่ไกล อนุเม ยอมเป็น มัย อ. เรา ท. วิสูตรมิสสาม จักพักผ่อน ปฏิจิปลาสา นบหลังแห่ง หินคาด อิมสุมิ นี้ อิติ ดังนี้ โอกุญม ลำลุงแล้ว มฏุกา จาก หนทาง คณตุวา ไปแล้ว สนติ ก็สุไกล ปฏิจิปลาสาสุส แห่ง หลังแห่งหินคาด ทิสวาปิ แม้เห็นแล้ว เดอ ს คีซา เทอร ส หิปิโน เป็นผู้มีความหมายว่า อยู่ โอโร อ. พระเถระนี้ ขณะโก เป็นตอ (โหติ) ยอมเป็น อิตติ ดังนี้ อเหตู ได้เป็นแล้ว ๆ ออก ครั้งนั้น โสรา อ. โสรา เอโก คนนี้ จาปสิ วางไว้แล้ว ภณฤกษิ ซึ่งอ่อ สิส ส บนิริยะ เถรสุด ของพระเถระ ๆ ปริโอ โจโร อ. โโจรค อื่นอีก จบสิ วางไว้แล้ว ภณฤกษิ ซึ่งอ่อ นิสาสาย อคยัต ติ เกร์ ชึงพระเถระนั้น ๆ โสรา อ. โโจร ท. ปจุณสาตาperiode ผู้มีมาร้อยห้าเป็นประมาณ