อายุวัฒนานุกรม คัณฐีพระธัมมปทัฏฐกถา ยกศัพท์แปล ภาค 4 หน้า 130
หน้าที่ 130 / 152

สรุปเนื้อหา

บทความนี้พูดถึงคำสอนของพระพุทธองค์เกี่ยวกับอายุที่ยืนยาวและข้อควรปฏิบัติเกี่ยวกับการอบรมเด็กให้เจริญเติบโตอย่างถูกต้อง เน้นการเข้าใจในหลักธรรมท่ามกลางความท้าทายของชีวิต พร้อมทั้งสอบถามและแลกเปลี่ยนความรู้เรื่องชีวิตสุดและสติในภาวะอันตราย เรื่องราวนี้ชี้ให้เห็นถึงความสำคัญของการดูแลเด็กและคุณธรรมที่ควรปลูกฝังในสังคม.

หัวข้อประเด็น

-ความสำคัญของอายุในพุทธศาสนา
-คำสอนเกี่ยวกับเด็ก
-การดูแลสุขภาพการเจริญเติบโต
-ความสัมพันธ์ระหว่างพระพุทธศาสนาและวัยเด็ก
-วิธีการอบรมให้เด็กดี

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค๒ - คำนี้ประกอบด้วยคำถูกต้อง ยกเว้นแปลกปลอมหรือหน้าที่ 4 - หน้าที่ 130 เรื่องอายุวัฒนานุกรม ๒๒. ๑๑/๑๕ ตั้งแต่ อก นำ กมลา ปาน ภูเมธ เป็นต้นไป. อก ครั้งนั้น (โสพุทธโณ) อพรามนั้น อาห กล่าว แล้วว่า ภูเมธ ข้าแต่ท่านผู้เจริญ ปณ ก็ ดูเมธ อ. ท่าน ท. วัดวา กล่าวแล้วว่า อุบาส ผู้อื่นเป็นอายุยืนยาว โกด จงเป็นเด็ก อิติ ดังนี้ อุบาส กะข้ามเจ้า ท.วนฤทธิ์ ผู้ไหวแล้ว น วทก ย่อมไม่กล่าว กิริยา วงษ์ คำว่าอะไร ๆ วนทนกาล ในภาค อันเป็นที่ไหว อิ่มสุด ทารกสุด แห่งเด็กดี กฐม เพราะเหตุอะไร อิติ ดังนี้ น สายกพราหมณ์ กะพราหมณ์ผู้เป็นสายนัน ๆ (สายก- พราหมโณ) อพรามดิบผู้เป็นสาย (อาห) กล่าวแล้วว่า พุทธมุน แนะว่าพุทธมุน คอนตราย อ. อันตราย เถิก อย่างหนึ่ง อุตติ มีอยู่ อิ่มสุด ทารกสุด แก่เด็กนี้ อิติ ดังนี้ฯ (พุทธมโณ) อพรามดิบ (อาห) กล่าวแล้วว่า ภูเมธ ข้าแต่ท่านผู้เจริญ (อย่า ทารโก) อ. เด็กนี้ ชีวิตสุด ถ้าป่วยอยู่ กิฏุกต์ กาล สิ้นกาลอันมีประมาณเท่าไร อิติ ดังนี้ ๆ (สายกพราหมโณ) อพรามดิบผู้เป็นสาย (อาห) กล่าว แล้วว่า พุทธมุน แนะว่าพุทธมุน (อย่า ทารโก) อ. เด็กนี้ (ชีวิตสุด) จกเป็นอยู่ สุตฺตา สิ้นวัน ๆ อิติ ดังนี้ ๆ (พุทธมโณ) อพรามดิบ (อาห) กล่าวแล้วว่า ภูเมธ ข้าแต่ท่านผู้เจริญ ปฏิพาณการณ อ. เหตุอันเป็นเครื่องห้าม อติ มีอยู่หรือ อิติ ดังนี้ ๆ (สายกพราหมโณ) อพรามดิบผู้เป็นสาย
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More