คำฉิฐพระมัญญ์มาทุศราญ : หน้า 35/152

ประโยค๒ - คำฉิฐพระมัญญ์มาทุศราญ ยกตำแปล ภาค ๔ หน้า ๓๕ ยึดเอา ซึ่งความเป็นแห่งพระอรหันต์นั้นเทียว อิติ ดังนี้ อนุษงค์ มฤฏวา มฉิม เทเสนโต เมือจะทรงสัมผัส ซึ่งอนุษงค์ แสดงซึ่ง ธรรม อาทิ ตรรศเล่า กล่าว ซึ่งพระอาฏิ นี้ว่า ท ก็ เนติฤกา อ.ชลบุญ้า ท.นยมวา ย่อม นำไป ย่อมกัด เตะซึ่ง ลูกคร ถุงฉาก อ. ช่างถาก ท. นยมวา ย่อมกัด ทารุ ซึ่งไม้ ปถุตา อ. บัลลิต ท. นยมวา ย่อมฝึก อุตม์ ซึ่งตน อิติ ดังนี้ ๆ (อุตโณ) อ. อรรถว่า (ชนา) อ. ชน ท.ชนดวา ขุดแล้ว ถลุงฉาน ซึ่งก่อนเป็นนก ปรีชา แห่งแผ่นดิน อาวกฤฐาน ยังที่ อันเป็นหลุม ปุรุวา ให้ตีแล้ว มาดึกี กุฏวา กระทำแล้ว จึงเหมือนหรือ รุกโทณี รูปวา ว หรือว่าว่างไว้แล้ว ซึ่งราง แห่งต้นไม้ เนุนติ ย่อมนำไป อุตท ซึ่งน้ำ อุตน ตติญจุฏฐาน สู่ที่อันตุปรสณะแล้วและปรสณะแล้ว อิติ เพราะเหตุนี้น (๒ นาย) อ. ชนะ ท.หลักนั่น เนุนติ ฯ ชื่อว่าผู้เข้า (อิติ) ดังนี้ ตุดา ปกสู่ ในบทธ ท.เหล่านั้นนานา (ปทสฺ) แห่งบำอุ อุทิต อิติ ดังนี้ ๓ (อุตโณ) อ. อรรถว่า กนุฏฺ ซึ่งลูกคร (อิติ) ดังนี้ (ปทสฺ) แห่งบำอุ อิติ ดังนี้ฯ